Późnogotycki kościół wybudowany w latach 1531–1542. W 2. poł. XVI w. kościół pełnił funkcję zboru kalwińskiego.Kościół jest orientowany, murowany z cegły w stylu późnogotyckim, składa się z nawy dwuprzęsłowej i węższego prostokątnego prezbiterium dwuprzęsłowego. Po bokach nawy dwie kaplice. Do kościoła dobudowana jest od północy zakrystia, a od strony zachodniej wysoka kruchta.
zaniedbany i opuszczony dwór z połowy XIX w. w otoczeniu również zaniedbanego parku z XIX w.
Dwór w Desznie wybudowany został przez Józefa Kozłowskiego w latach 1886 - 1890. Jest to budynek murowany, dwutraktowy z czterokolumnowym gankiem od strony zachodniej.
W elewacji frontowej dworu wyróżniają się dwa ryzality, dach jest dwuspadowy. W czasie II wojny światowej we dworze mieszkała prawdopodobnie rodzina Bielskich. Kiedy pod koniec wojny Bielscy zostali wysiedleni, do dworu przeniesiono miejscową szkołę. Obecnie budynek opuszczony, popada w ruinę.
Został wybudowany w II połowie wieku XIX przez rodzinę Kozłowskich, ówczesnych właścicieli majątku. Odbudowany jako murowany, po spaleniu drewnianego w roku 1875. W okresie międzywojennym majątkiem zarządzał Henryk Kozłowski, który był ostatnim właścicielem Łowinii. Po wojnie majątek rozparcelowano, przez długie lata mieściła się w nim szkoła podstawowa. Obecnie pełni funkcje mieszkalne i osoby postronne nie są tam mile widziane.
dwór szlachecki z końca XIX wieku, wybudowany na miejscu wcześniejszego, który do 1945 roku należał do rodziny Chwalibogów. Obecnie jest w nim szkoła podstawowa. Dokoła dworu resztki założenia parkowego w stylu angielskim, wysuszone dawne stawy rybne i ruiny czworaków.
murowany kościół został wzniesiony w latach 1771-1786. W 1904 roku spaliły się: dach, dzwonnica i plebania. W związku z tym, po remoncie ukończonym w 1914 r., z oryginalnej późnobarokowej świątyni dotrwały do dnia dzisiejszego boczne ściany nawy i fasada.
pałac w Rożnicy zbudowany został w 1900 r. przez rodzinę Badeni na wzór włoskich, renesansowych willi. W 1920 r. przy pałacu powstały oficyny, przypominające dworki.
Jednym z właścicieli pałacu była w latach międzywojennych dwuletnia szkoła rolnicza. W czasie II wojny światowej pałac przejęła administracja niemiecka. Szkoła rolnicza ponownie powróciła do pałacowych murów po zakończeniu II wojny światowej. W latach 70-tych XX w. zabytek został przeznaczony na koszary wojskowe dla żołnierzy, którzy przyczynili się do budowy "Linii Hutniczo - Siarkowej". W 1985 r. budynek został przejęty przez gminę i od tego momentu obiekt zaczął coraz bardziej niszczeć. W oficynach pałacowych na początku lat 90 - tych XX w. gmina urządziła szkołę podstawową, która została zlikwidowana w 2008 r. W kwietniu 2010 r. pałac wraz z oficynami został zakupiony przez inwestora z Krakowa, który ma plany na przywrócenie świetności temu miejscu. Jak widać na planach się skończyło.
świątynia została zbudowana w latach 1778-1807. Po ograbieniu i spustoszeniu w 1794 roku po bitwie pod Szczekocinami świątynia była odbudowywana do 1807. Murowana świątynia składa się z dwuprzęsłowej nawy i węższego, jednoprzęsłowego prezbiterium, zakończonego półkoliście. Fronton budowli jest ozdobiony przez cztery pilastry, a rzeźba z niszy nad drzwiami przedstawia świętego Michała Archanioła zwyciężającego ducha ciemności.
Ziemiański dwór w Słupi powstał w XVIII w. na niewielkim wzniesieniu. Na początku XX w. obiekt został rozbudowany. W czasie II wojny światowej we dworze odbywało się tajne nauczanie, któremu przewodniczył Roman Czernecki.
Gościem dworu był pod koniec II wojny światowej Wincenty Witos, co upamiętnia tablica pamiątkowa na ścianie przy wejściu. Po wojnie utworzono tutaj mieszkania prywatne, potem funkcjonowało tutaj przedszkole i ośrodek zdrowia. Wewnątrz zachowały się zabytkowe piece z kaflami porcelanowymi, kręte, metalowe schody i wmurowane w ściany kredensy. W chwili obecnej we dworze mieści się siedziba Urzędu Gminy, komisariat policji i urząd pocztowy. Pałac otoczony jest parkiem w którym zachował się starodrzew.
Dwór z XVIII wieku, wielokrotnie przebudowany. Na przełomie XVIII i XIX stulecia właścicielem Raszkowa był Stanisław Kostka Wielogłowski, który przebudował istniejący wcześniej dwór. Parterowy murowany budynek przykrył mansardowym dachem. Po 1850 roku dwór zniszczył jednak pożar. Odbudował go kolejny właściciel Raszkowa Leopold Blaski. W 1893 roku dwór wszedł w posiadanie Sikorskich, którzy go przebudowali. W czasach PRL-u . dwór przekazany Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej stał opuszczony i popadał w ruinę. Teraz ma nowego właściciela, jednak nie widać żeby stan dworu i otoczenia uległ poprawie.
obelisk upamiętniający 16 ofiar śmiertelnych podczas katastrofy kolejowej pod Szczekocinami 3 marca 2012 roku
W trakcie dłuższej wycieczki wskazane jest czymś sie pokrzepić a można to zrobić w Zajeździe Cypisek na obrzeżach Szczekocin. Miła i szybka obsługa, smaczne jedzenie w przystępnych cenach.
Pałac Dembińskich jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, dwie oficyny zbudowane po 1780 r., dwie kordegardy i ogrodzenie z 3 bramami z pierwszej poł. XIX w. Pałac zbudowany został w latach 70. XVIII w. przez Jana Ferdynanda Naxa w stylu wczesnoklasycystycznym, nawiązującym do francuskiej odmiany klasycyzmu, jest zbudowany na rzucie prostokąta, posiada dach mansardowy z lukarnami. Po II wojnie światowej w pałacu mieściło się liceum z internatem. Obecnie pałac jest opuszczony i aż prosi się o odnowienie i zagospodarowanie.
Jedna z dwóch oficyn. Połączone one były z budynkiem pałacu przejściami w arkadowej galerii. Możliwe było również przejście po dachach galerii pełniących funkcję tarasu. W północnej oficynie mieściły się pomieszczenia kuchenne, w południowej (widocznej na zdjęciu i w lepszym stanie) znajdowały się pokoje gościnne.
kościół wzniesiono w XVII w., ok. 1780 r przebudowany gruntowanie. staraniem Urszuli z Morsztynów Dembińskiej. Kościół jest murowany, złożony z prostokątnej nawy i równego prezbiterium. Do kościoła przylega kaplica północna dobudowana w 1678 r., i kaplica południowa z 1892 r. Podczas drugiej wojny światowej kościół został zniszczony, odbudowany po wojnie.
W kaplicy bocznej znajduje się rodzinne epitafium Dembińskich – późniejszych właścicieli Szczekocin.
kościół wzniesiony w 1763 r. reprezentuje styl baroku. Jednonawową świątynię o konstrukcji zrębowej wzniesiono z drzewa modrzewiowego. Kościół był odnawiany i konsekrowany w 1890 r. przez bpa Tomasza Kulińskiego. Na przełomie XVI i XVII w. parafia została przejęta przez innowierców.
Na dachu kościoła – wieża z dwoma zabytkowymi dzwonami – XV-wiecznym z medalionem Matki Bożej oraz datowanym na 1625 r. – z motywem Zwiastowania i Ukrzyżowania.
Pałac wybudowany w 1831 roku, zapewne z wykorzystaniem dworu wcześniejszego z XVIII w. Przebudowany w 1889 roku. Parterowy budynek dworu z półkolistym gankiem w elewacji ogrodowej połączony jest galeryjkami z parterowymi oficynami z 1934 r. Założenie znajduje się na terenie parku założonego w 2 połowie XVIII w., który po latach zaniedbań doprowadza do porządku obecny właściciel, dzięki któremu i jego uprzejmości mogłem z bliska zobaczyć zabudowania dworskie
dwór w Krzelewie z dwoma oficynami
Dwór z XIX w., przebudowany po pożarze. Dawna dworska oficyna z czasów rodu Dembińskich. Obecnie brak cech dworskich, po przebudowie znajduje się w nim Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Sędziszowie Caritas Diecezji Kieleckiej.
kościół parafialny powstały w II poł. XIII w., odnotowany w wykazach świętopietrza z 1326, rozbudowany w XV w., z freskami na ścianach prezbiterium, powstałymi prawdopodobnie w XIV w. Czasowo użytkowany jako zbór ariański (ok. 1570).
Obok drewniana dzwonnica prawdopodobnie z XVIII w. a w nim dzwon z napisem minuskułowym, gotyckim z XV-XVII w.
Synagoga została zbudowana w pierwszej połowie XVII wieku a w latach 40. XVIII wieku została przebudowana. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę, a następnie urządzili w niej magazyn. Po zakończeniu wojny budynek synagogi przebudowano na spichlerz, W 1987 roku podczas wichury zerwał się dach bożnicy i od tego czasu popadała ona w ruinę. Obecnie budynek pozostaje w stanie ruiny.
Wodzisław – kościół
Kościół wzniesiony w latach 1621–1624 w stylu renesansowym; pod koniec XVIII w. przebudowany w stylu barokowym. Obok kościoła dzwonnica z 1815 r.
Skomentuj