Klasycystyczny dwór składa się z dwóch, znacznie różniących się od siebie części. Od południa jest to obszerny, parterowy budynek, z szerokim piętrowym ryzalitem od strony ogrodu, zwieńczonym trójkątnym tympanonem. Ta część dworu pochodzi z połowy XIX w. Nieco później od strony północnej do dworu przybudowano galerię, podpartą kilkoma filarami. Galeria połączona jest z portykami, nad którymi wznoszą się tympanony, ozdobione herbami Hallerów.
Kościół w Krzęcinie został zbudowany w 1589 r. W XVIII w. gruntownie go przebudowano, a w 1887 r. przedłużono nawę kościoła i dobudowano dwie wieże. Każdą część kościoła przykrywa niezależny gontowy dach dwuspadowy, nad starszą częścią nawy i prezbiterium o jednej kalenicy. Portal wejścia do zakrystii posiada półokrągły łuk nadwieszony.
ten niepozorny budynek to sosnowicki dwór — przysadzista, bezstylowa budowla, złożona z dwóch skrzydeł, tworzących rzut w kształcie litery L. Skrzydło główne, usytuowane wzdłuż osi północ-południe, o masywnych, wzmocnionych dodatkowo szkarpami murach, stanowi najstarszą część budowli. Drugie skrzydło, z niewielką, niższą przybudówką w części wschodniej wykorzystywane jest obecnie jako pomieszczenia gospodarcze. Dwór jest własnością prywatną.
Dwór, wybudowany pierwszej połowie XIX wieku jest budynkiem murowanym, piętrowym, częściowo podpiwniczonym. Założony został na planie prostokąta ze zwieńczonymi trójkątnie ryzalitami na osi środkowej elewacji wzdłużnych. Ostatnim właścicielem do 1945 r. był baron Jan Przychocki, po wojnie majątek został przejęty przez Skarb Państwa i rozparcelowany. Od roku 1957 tzw. resztówka dworska należała do Nadleśnictwa w Andrychowie. W 1981 roku zdewastowany w 80. procentach dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem zakupiła osoba prywatna. Nowi właściciele przeprowadzili generalny remont obiektu i przeznaczyli go na cele mieszkalne.
Z dawnego zespołu dworskiego zachował się ponadto okazały, dwukondygnacyjny spichlerz z oryginalnymi, zewnętrznymi, lustrzanymi schodami prowadzącymi na piętro.
Dwór był wielokrotnie przebudowywany i jest pozbawiony jakichkolwiek cech stylistycznych. Trzon budynku jest drewniany. Na zdjęciu widoczne pozostałości poprzedniego dworu, który był prawdopodobnie obronny, o czym świadczą masywne alkierze, zbudowane z obrobionego kamienia, ze skośnymi, narożnymi szkarpami.
Pałac wzniesiono w latach 1865-1870 dla rodziny Wężyków na miejscu rozebranego już w 1813 roku drewnianego dworu. Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano. Do roku 1958 w pałacu mieściła się szkoła podstawowa. W latach 1961 - 1966 był tu ośrodek zdrowia i mieszkania nauczycieli. Budynek służył także jako pieczarkarnia. W 1971 roku, po remoncie pałac przeznaczono na Dom Wypoczynkowy a od 1977 roku obiekt byt użytkowany przez Biuro Turystyczne "Turysta". Na początku lat 90. pałac został opuszczony, a w roku 1997 nowi właściciele przystosowali pałac do roli luksusowego hotelu o charakterze konferencyjno-wypoczynkowym.
Pochodzący z lat sześćdziesiątych XIX wieku dwór Baumów jest budowlą eklektyczną, łączącą w sobie elementy architektury klasycystycznej i neogotyckiej. Dwór jest budynkiem murowanym, otynkowanym, założonym na rzucie wydłużonego prostokąta, z ryzalitami środkowymi, Bryła budowli jest asymetryczna i nieregularna, a jej dominantę stanowią wieże - dwie(od zachodu) - dwukondygnacyjne, trzecia — trzykondygnacyjna. Od frontu umieszczony centralnie portyk wsparty na czterech drewnianych stupach,
Kościół zbudowano w 1670 r., pierwotnie jako bezwieżowy (wieżę dostawiono w latach 1976–80). Uroczystego poświęcenia dokonano w 1677 r. Dach nad nawą i prezbiterium jest dwuspadowy, o jednej kalenicy, z barokową wieżyczką sygnaturkową. W środku zachowały się dwa cenne portale: jeden tzw. długoszowski, drugi manierystyczny, bogato zdobiony. Nad kruchtą i prezbiterium znajdują się stropy kasetonowe z lat 70. XX w. Na belce tęczowej widnieją rzeźby Grupy Ukrzyżowania z gotyckim krucyfiksem z XV w.
Pochodzący z 1664 r. kościół jest budowlą orientowaną, drewnianą, o konstrukcji zrębowej. Posiada wielobocznie zamknięte prezbiterium, do którego, od północy, przylega zakrystia. Prezbiterium poprzedzone jest kwadratową nawą z kruchtami. Jedna z nich, murowana, ma drewnianą galerię na piętrze. Prawdopodobnie na tej galerii umieszczone były kiedyś dzwony. Zachodni portal wejściowy zdobiony jest nadprożem z wykrojem w tzw. „ośli grzbiet”. Kościół nakrywa dach dwuspadowy, dwukalenicowy z barokową sygnaturką.
dwór w Kossowej
Budynek dworu (1908) w Kossowej jest obiektem murowanym, o zróżnicowanej bryle architektonicznej. Wzniesiony został na rzucie nieregularnego wieloboku, złożonego z kilku niesymetrycznie w stosunku do siebie usytuowanych i wzajemnie przenikających się części, wzbogaconych ryzalitami. Ostatnim właścicielem Kossowej był Zygmunt Władysław Jaworski był. Podczas wojny majątkiem zarządzali Niemcy, a po roku 1945 w ramach reformy rolnej majątek, został rozparcelowany a w dworze umieszczono funkcjonujący do dzisiaj ośrodek zdrowia i mieszkania pracowników
Dwór w Brzeźnicy został zbudowany pod koniec XVIII wieku. Murowany z cegły z dodatkiem kamienia łamanego, podpiwniczony (piwnice sklepione kolebkowo). Założony został na planie wydłużonego prostokąta, szerokofrontowy, o dwutraktowym układzie wnętrza, z trzema pozornymi płytkimi ryzalitami od frontu. W okresie powojennym dwór w Brzeźnicy został całkowicie zdewastowany. Dookoła niego zachowały się resztki obszernego (ok. 5 ha) parku, założonego na przełomie XIX i XX wieku. Park ten skutecznie zasłania widok na dwór
Budynek dworski wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. Po roku 1945 we dworze umieszczono posterunek MO. W latach 50. dwór wraz z parkiem przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna z Wielkich Dróg, która umieściła w budynku dworskim biura oraz mieszkania dla pracowników. Dawną gorzelnię, czynną jeszcze do lat. 50. XX wieku, przeznaczono później na siedzibę Ochotniczej Straży Pożarnej. W końcu lat 70. dwór został opuszczony. Obecnie jest w stanie ruiny.
Zespół dworski w Ochodzy powstał na bazie dawnego, prawdopodobnie XVIII-wiecznego założenia folwarcznego. Z chwilą zakupu terenu przez Feliksa Męciszewskiego zmieniono funkcję gospodarczą zespołu na mieszkalno-rezydencjonalną. Wiązało się to z założeniem ogrodu od strony południowej, przekształceniem dawnej drogi dojazdowej w aleję kasztanową oraz założeniem parku w dawnej części gospodarczej. Dwór wybudowany został w 1831 r.
Skomentuj