Wybudowany w latach 1601-1604. Kościół jest murowany, oszkarpowany, orientowany z prezbiterium zamkniętym półkolista absydą. Do prezbiterium dobudowano kaplicę ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Po stronie południowej znajduje się kruchta dobudowana w połowie XIX w. W fasadzie od strony południowej znajduje się manierystyczny portal z tablicą erekcyjną z napisem informującym o konsekracji świątyni w 1604 roku.
Góra Okopy z otworem jaskini Okopy Wielkiej Dolnej, słynącej ze skarbu srebrnych monet, które przed dziesięcioma wiekami ktoś skrzętnie ukrył w glinianym naczyniu. Na samym wzgórzu znajdowała się warownia, wzniesiona w XIII w. przez Konrada Mazowieckiego – dziadka Władysława Łokietka.
Góra Koronna znajduje się 436 m n.p.m. i jest masywem skalnym którego wierzchołek znajduje się ok. 110 m nad dnem Doliny Prądnika. Wyróżniającym się elementem masywu jest skała Rękawica, za którą kryje się wejście do Jaskini Ciemnej. Rękawica znajduje ok. 85 metrów powyżej dna doliny i jest ostańcem o bardzo charakterystycznym kształcie przypominającą dłoń lub właśnie rękawicę.
Brama Krakowska jest charakterystycznym dla Wyżyny Krakowskiej tworem skalnym tworzącym się u ujścia mniejszych bocznych dolinek do głównej doliny.
Kolumny Krakowskiej Bramy zbudowane są z wielkich brył wapienia o wysokości ok. 15 m (lewy bastion jest wyższy i większy).
Brama zwana jest Krakowską, gdyż według tradycji wiódł tędy średniowieczny szlak handlowy ze Śląska do Krakowa, ale nie ma na to żadnych dowodów.
Powstanie zamku jest związane z działalnością fortyfikacyjną króla Kazimierza Wielkiego w 2 pol. XIV wieku, choć prawdopodobnie już wcześniej istniał tu gród - być może o charakterze konstrukcji drewniano-ziemnej. Król Kazimierz Wielki przypuszczalnie dokonał gruntownej przebudowy istniejącego tu już wcześniej obiektu. Król nazwał zamek Ociec u Skały, upamiętniając w ten sposób tułaczkę swego ojca, Władysława Łokietka. Nazwa ta podawana przez kroniki w różnej formie (Oczecz, Ocziec, Oszyec) przetrwała do dziś jako Ojców.
Kaplica znajduje się w miejscu dawnych łazienek zdrojowych, które przerobiono na obiekt sakralny w 1901 r. Kaplica usytuowana jest ponad potokiem na betonowych podporach, co wiązało się wg miejscowej tradycji z zarządzeniem cara Mikołaja II, zabraniającym budowy obiektów sakralnych na ziemi ojcowskiej, wobec czego kaplicę zbudowano "na wodzie".
Zbudowana z twardych wapieni, stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 m, wysokość samej maczugi wynosi około 25 m. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie. Później zdobyta została jeszcze w 1935 i 1936.
Zamek Pieskowa Skała powstał w czasach Kazimierza Wielkiego jako gotycka strażnica i był usytuowany nieco wyżej na skale zwanej Dorotką. W 1377 roku nadano zamek rodzinie Szafrańców, której był siedzibą do roku 1608. W tym czasie został rozbudowany i stał się typową renesansową siedzibą magnacką. Nowa budowla powstała w miejscu dawnego podzamcza. W roku 1640 zamek stał się własnością Michała Zebrzydowskiego, który go ufortyfikował. W 1718 roku pożar zniszczył budowlę, która jednak została odbudowana 60 lat później przez Hieronima Wielopolskiego. W II połowie XIX wieku był własnością Mieroszewskich i to oni odremontowali go po kolejnym pożarze w roku 1850. Po 1905 roku zamek wykupiono w celu zorganizowania pensjonatu. Dopiero po II wojnie światowej w latach 1948-64 przeprowadzono dokładne prace badawcze, a następnie budowlane. W ten sposób przywrócono mu wygląd z czasów największej jego świetności.
Kościół wzniesiony w latach 1933–1939. Poprzednio na tym miejscu stał kościół z lat 1873-1884, a wcześniej gotycki z początku XIV w. Kościół wybudowany w stylu eklektycznym jest z cegły i bloków wapienia, które użyto w narożach budowli oraz w obramowaniach otworów wejściowych i okiennych.
Na cmentarzu w Cieplicach spoczywa 2014 żołnierzy austro-węgierskich i 561 rosyjskich.
Jest to największy pod względem liczby pochowanych cmentarz z okresu I wojny światowej na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.
zbudowany 1430 r. lub 1490 r. powiększony w 1873 r. Po zniszczeniu w 1914 r. odbudowany w 1922 r. Wewnątrz barokowe sprzęty i epitafia z XVII wieku.
Kościół znany jako kościółek Mariacki lub kościółek Szpitalny został ufundowany w 1638 roku jako przyszpitalna świątynia szpitala z przytułkiem dla ubogich.
Obecny budynek kościoła został wybudowany w XV lub XVI wieku. Barokowy kształt kościołowi nadali w latach 1638–1664 Kanonicy Regularni Laterańscy. Przebudowany w latach 1672–1692 oraz 1936–1937.
Powstał w XIX wieku. Ma powierzchnię 0,1 ha. Wskutek dewastacji z okresu II wojny światowej do naszych czasów zachowały się tylko pojedyncze nagrobki lub ich fragmenty. W latach 80. XX wieku teren nekropolii został uporządkowany i ogrodzony. 24 listopada 1988 odsłonięto na terenie kirkutu pomnik ku czci ofiar Holocaustu. Na znajdującej się na cmentarzu zbiorowej mogile około 800 Żydów ustawiono po wojnie tablice ku ich pamięci.
Przez lata użytkowany jako szkoła, obecnie opuszczony oczekuje na jakiś pomysł na niego.
Najstarsze elementy kościoła w Skale: mury nawy i część prezbiterium, wzniesione zostały w stylu gotyckim w II połowie XIV wieku. Kościół dwukrotnie spłonął: w 1737 i 1763. Za każdym razem został odbudowany. Podczas tych prac nadano całemu kościołowi charakter późnobarokowy. W latach 1948-1949 świątynia została powiększona: dobudowano zachodnią część celowo w taki sposób, aby odznaczała się od reszty budynku.
Dwór Dobieckich w Cianowicach - wybudowany został z inicjatywy Bronisława Dobieckiego w 2 poł. XIX wieku, ukończony w 1890 roku. W czasie I wojny światowej został spalony i popadł w ruinę. W 1936 r. odbudowany przez syna Bronisława, senatora Artura Dobieckiego, przekształcony w piętrową rezydencję. Po wyjeździe Artura Dobieckiego do Francji w 1945 pałac został przejęty przez Skarb Państwa i zaadaptowany na potrzeby szkolne. W 2006 dwór wraz z 11 ha działką powrócił do ostatnich właścicieli.
Obiekt wybudowany w stylu neogotyckim, składający się z dwóch piętrowych przesuniętych względem siebie części, nakrytych płaskimi dachami. Jedna część nakryta krenelażem. W narożniku części ogrodowej ośmioboczna wieża. Przed wejściem trójarkadowy ganek a nad nim taras z tralkową balustradą.
Skomentuj