W latach 80. XIX wieku w folwarku zwanym już wówczas „Kaczorówką” został wybudowany nowy, istniejący do dzisiaj dwór – budynek prostokątny, z bocznymi wydatnymi ryzalitami. Dwór w „Kaczorówce” istnieje do dnia dzisiejszego. Od początku XX wieku kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Po drugiej wojnie światowej niewielka resztówka pozostała w rękach prywatnych. Od połowy lat 50. dwór należał do dwóch rodzin. Ten podział jest widoczny i dzisiaj. Połowa dworu została wykupiona przez nowych właścicieli. Starannie odremontowana, otoczona zadbaną zielenią, kontrastuje z zaniedbaną, opuszczoną częścią wschodnią
Kościół w Modlnicy powstał w 1553 r. Pierwotnie kościół zbudowano na rzucie krzyża, ale już w 1622 r. ramię północne zastąpiono murowaną, renesansową kaplicą grobową rodziny Kucharskich, a drewnianą zakrystię zamieniono na murowaną. Warto zwrócić uwagę na gotyckie portale zwieńczone tzw. oślimi grzbietami.
W roku 1830 Tadeusz Konopka kupił Tomaszowice dla swego syna Romana, wznosząc nowy dwór i zabudowania istniejące do dziś. Ostatnim właścicielem był Bogusz. Po wojnie zespół dworski przejął skarb państwa i urządził w zabytkowym miejscu chlewnię dewastując znacznie budynki i ogród. W latach 90. dwór, odzyskany przez spadkobierców ostatnich właścicieli, został sprzedany. Nowy właściciel, Ziyad Raoof odrestaurował dwór i uporządkował park, a w przebudowanych podworskich zabudowaniach zorganizował Krakowskie Centrum Konferencyjne.
Dwór w Tomaszowicach posiada typowy charakter klasycystycznej siedziby szlacheckiej. Jest budowlą murowaną, podpiwniczoną. Założony został na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, dwutraktowy, z czterokolumnowym portykiem wgłębnym na osi. Od strony fasady tylnej osiowość założenia podkreślona została ryzalitem dawnego salonu mieszczącym wyjście na przylegający do niego taras ogrodowy.
Na przestrzeni końca XVIII wieku do końca XIX wieku na terenie Ujazdu powstawał zespół dworski w otoczeniu ogrodu o powierzchni 2, 5 ha, który został przekształcony na park. Od 2006 roku zespół dworski dzierżawi wieczyście osoba prywatna. Z pozostałości dawnych zabudowań pozostało niewiele. Zdewastowany park w którym obecnie trwają prace by odrestaurować dawne założenia parku w Ujeździe, budynki oficyny, budynki czworaka, piwniczki oraz zabudowania gospodarcze (stodoła, obora) z kuźnią z końca XIX wieku. Obecny właściciel przebudował kuźnię w stylu dawnego dworku. Natomiast dworek nie został zachowany ze względu na zniszczenia i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z lat 1325 — 1327. Gotyckie prezbiterium i zakrystia, ufundowane przez biskupa Piotra Wysza z Radolina z ostrołukowym portalem, w którym zachowały się gotyckie, kute drzwi z herbami Ozoria i Leszczyc datowane jest na 1393, zaś odkryta w 60. XX w. gotycka polichromia ścian prezbiterium powstała w latach 1410 — 1420. Korpus nawy dobudowano w XV w. XVII-wieczne lunety o przekroju kolebkowym znajdują się nad nawą, do której dobudowano w 1625 środkową część. W latach 1912—1914 przedłużono nawę i dobudowano eklektyczną wieżę.
Dwór w Bolechowicach ufundował biskup Kajetan Sołtyk w 1752 roku. Do dziś zachował on formę niewielkiej, barokowej siedziby, założonej na planie zbliżonym do kwadratu, parterowej, nakrytej charakterystycznym, mansardowym dachem, z facjatami na osi. Jego południową fasadę, będącą dawniej fasadą frontową, zdobi czterokolumnowy portyk, wspierający niewielki, otwarty balkon. Obecnie wejście do dworu prowadzi od strony zachodniej – poprzedza je podjazd, ujmujący rozległy, trawiasty gazon. Dworek zanurzony jest w zieleni ogrodu, wśród której bieleją z oddali jego ściany. Na jednej z nich dostrzec można zegar słoneczny, zrekonstruowany w połowie lat 90.
Choć Dolina Bolechowicka jest jedną z najkrótszych dolin ( około 1,5 km długości), to otwiera ją najpiękniejsza i najbardziej efektowna brama skalna na Jurze – popularna Brama Bolechowicka. Budują je dwie skały wapienne o wysokości 30 metrów. Zachodnia zwana jest Filarem Pokutników, a wschodnia Filarem Abazego – obie chętnie wykorzystywane są przez wspinaczy.
Późnobarokowy dwór wzniesiony został w 3 ćwierci XVIII wieku, przerobiony 1860. Jest to budowla murowana, parterowa, podpiwniczona. Założona na planie zbliżonym do kwadratu, z dwoma ośmiobocznymi alkierzykami na narożnikach, nadającymi mu cechy obronne. Układ wnętrza trzytraktowy, z głębokim traktem korytarzowym pośrodku. Dach mansardowy, polski, alkierzyki kryte daszkami namiotowymi. Podczas przebudowy, dokonanej w 1860 roku przez Stanisława Mieroszewskiego dwór uzyskał lukarny oraz ganek z o oryginalnej, łamanej linii, ozdobiony herbem Ślepowron i łacińską sentencją: miłość ojczyzny naszym obowiązkiem.
Dwór widoczny jest tylko z drogi w okresie, kiedy drzewa i krzewy pozbawione są liści
Ukończona w 1901 roku willa własna architekta Jana Sas Zubrzyckiego ma formy malowniczego historyzmu. Jest to bardzo efektowna budowla, nieregularna, wieżowa, zbudowana ze zróżnicowanego i wielobarwnego materiału: jurajskiego wapienia, cegły i drewna.
Skała Kmity jest krajobrazowym rezerwatem przyrody, który znajduje się w miejscu, gdzie rzeka Rudawa przełamuje Garb Tenczyński na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Nazwa stromej, z niemal pionowymi ścianami wapiennej skały (ok. 25 m wysokości), wywodzi się od rycerza Kmity. Skała Kmity już XIX w. stanowiła popularny cel niedzielnych wycieczek krakowian.
Skała Bonerówny na terenie Rezerwatu Przyrody Skała Kmity
Pałac w Kryspinowie został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym.
Neogotycki pałac w Piekarach w formie willi włoskiej został zbudowany w latach 1857-65 według projektu Filipa Pokutyńskiego z fundacji Alfreda Milieskiego, na miejscu wcześniejszego dworu należącego do rodziny Żeleńskich.
Powstała wówczas piętrowa, podpiwniczona budowla wzniesiona na planie prostokąta, nakryta płaskim dachem schowanym z pseudokrenelażem wieńczącym elewacje. Pałac posiada kilka małych wieżyczek usytuowanych w narożach, które są elementami architektonicznymi i jedną ośmioboczną, czterokondygnacyjną wieżę widokową do której można było wejść z każdej kondygnacji budynku. W osi elewacji frontowej usytuowano trójkondygnacyjny ryzalit poprzedzony trzyfilarowym gankiem. Do lewego boku dostawiono wieloboczny ganek zwieńczony tarasem na wysokości piętra. Do prawego boku dostawiono piętrową dobudówkę.
Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła jest najstarszym z istniejących klasztorów w Polsce. Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r.
Na skraju lasu Wolskiego, nad doliną Wisły znajdują się tuż obok siebie dwa, oryginalne pod względem architektonicznym obiekty. Pierwszy z nich to „Willa Baszta”, zwana również „Zameczkiem”, „Rotundą” lub „Odyńcem”, drugi to monumentalny „Zamek”. Powstały w różnym czasie, różne też było ich przeznaczenie.
Basztę wybudował znany krakowski architekt Adolf Szyszko-Bohusz. Budynek został ukończony w latach 1928-1929. W 1940 roku rodzina Szyszko-Bohusza została zmuszona do opuszczenia willi w Przegorzałach, do której wprowadził się jeden z wyższych urzędników GG, szef dystryktu krakowskiego Otto Wächter. W 1942 r. willę przejął Hans Frank, w tym samym roku Niemcy rozpoczęli w pobliżu baszty budowę luksusowego ośrodka wypoczynkowego, zwanego Schloß Wartenberg, przeznaczonego dla pilotów Luftwaffe walczących na froncie wschodnim. Budowy nie zdołano jednak ukończyć przed zajęciem Krakowa przez Armię Czerwoną.
Obecnie Zamek jest siedzibą dwóch instytucji Uniwersytetu Jagiellońskiego: Instytutu Europeistyki i Centrum Badań Holocaustu. Na parterze budynku znajduje się Restauracja i Kawiarnia U ZIYADA.
Siedziba Lasockich powstała w wyniku przekształcenia w latach 80 i 90 XIX wieku dawnego folwarku Paulinów na Skałce – parterowej willi z piętrową częścią środkową oraz położonej ukośnie oficyny. Podczas przebudowy willę podwyższono o jedną kondygnację oraz połączono z oficyną parterowym pawilonem - galerią. Obok niej powstała trójkondygnacyjna wieża widokowa, zwieńczona krenelażem. Od frontu miejsce dawnego, drewnianego portyku zajął murowany portyk filarowy z tarasem na piętrze, a w elewacji ogrodowej dobudowano oszkloną werandę. Wszystkie elewacje otrzymały neorenesansowy wystrój.
Zabytkowa willa przy ul. Powroźniczej 2 w Krakowie to przykład dawnej willowo-dworkowej zabudowy podmiejskiej wsi Dębniki, będącej dziś częścią Krakowa. Właścicielami dworku byli w latach 1910-1925 Kirchmayerowie, rodzina skoligacona z Janem Matejką. Od 1995 r. w budynku znajdowała się siedziba Podgórskiej Biblioteki Publicznej a od 2017 r. Biblioteka Główna Biblioteki Kraków.
Willa została wzniesiona w końcu XIX w. w stylu historyzującym z elementami neogotyku i secesji. Otoczoną ogrodem, parterową, murowaną posesję zbudowano na planie prostokąta. Częściowo podpiwniczona i przykryta dwuspadowym dachem willa ma charakter podmiejskiego dworku. Jego szczytowe ściany zdobią sterczyny, a część ogrodową – kamienny taras z tralkami.
Kossakówka to neogotycki dworek z połowy XIX wieku, znajdujący się przy placu Kossaka 4. Od 1869 roku jest siedzibą rodu Kossaków. Tu tworzyli: Juliusz, Wojciech i Jerzy Kossakowie, dworek był niegdyś salonem artystycznym i towarzyskim Krakowa.
W 2019 r. Rada Miasta podjęła decyzję o wykupieniu budynku. Zabytkową willę, przejmie Muzeum Sztuki Współczesnej - MOCAK.
W "Kossakówce"ma zostać utworzone Muzeum Historii Sztuki, gdzie będzie prezentowana w skondensowanej formie historia sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem historii tego miejsca, genealogii rodziny Kossaków i dokumentacji ich twórczości.
Stary Spichlerz wybudowany został w XVII wieku tuż za murami obronnymi miasta Krakowa. W 2002 r. budynek został wpisany do rejestru zabytków jako dawny krakowski spichlerz. Położony jest przy Placu Sikorskiego 6.
Początkowo wykorzystywany był jako spichlerz. W XIX wieku był własnością Jabłonowskich, a w 1905 został sprzedany miastu. Przed II wojną światową był siedzibą Stowarzyszenia Architektów, a w latach 60. XX w. został przekazany w wieczyste użytkowanie Muzeum Narodowemu w Krakowie na magazyn dawnych mebli. Po remoncie w budynku w 2013 r. otwarto oddział Muzeum Narodowego w Krakowie – Ośrodek Kultury Europejskiej „Europeum”, w którym prezentowane są dzieła sztuki europejskiej.
Willa Marii Lewalskiej znajduje się przy ul. Krupniczej 42 i zbudowana została w latach 1923–1924 w stylu historycznym. Zaprojektowana przez Ludwika Wojtyczkę, ale Izydor Goldberg dokonał poprawek w projekcie elewacji domu.
Willa jest zbudowana z cegły, na planie prostokąta, przekryta mansardowym dachem.
Jest siedzibą Austriackiego Konsulatu Generalnego oraz Austriackiego Forum Kultury w Krakowie.
W kamienicy przy ul. Krupniczej 26 mieści się oddział Muzeum Narodowego w Krakowie poświęcony artyście Józefowi Mehofferowi. Józef Mehoffer zakupił kamienicę w 1932 r. natomiast w 1869 r. urodził się w niej Stanisław Wyspiański.
Pałacyk Pod Orłem w Krakowie to zabytkowa willa z lat 1860–1870 zbudowana w stylu eklektycznym. Po II wojnie światowej była siedzibą Domu Dziecka. Po jego likwidacji sprzedana i odrestaurowana w 2004 roku. Po remoncie obecny właściciel nadał mu nazwę „Pałacyk Pod Orłem w Krakowie”.
Pałacyk Mieroszewskich (także Dom Ordynacji Mieroszewskich) to zabytkowy pałacyk miejski wybudowany w 1864 według projektu Filipa Pokutyńskiego dla hrabiego Jana Stanisława Mieroszewskiego. Po wojnie budynek został zaadaptowany na potrzeby Okręgowego Urzędu Jakości i Miar w Krakowie. Przebudowano wówczas obszerne wnętrza piętra na mniejsze i liczniejsze pomieszczenia biurowe.
Budynek został wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta. Ma on dwie kondygnacje. Fasada, o neorenesansowym wystroju, wykonana jest w cegle. Składa się ona z trzech części: pięcioosiowej części środkowej z balkonem w środkowej osi pierwszego piętra oraz dwóch płytkich, jednoosiowych ryzalitów po bokach.
Skomentuj