Kraków - Olkusz - Kraków

Wykorzystując przerwę w burzach oraz cofnięcie się fali upałów wybrałem się do Olkusza. Pierwsza część wycieczki przebiegała Doliną Prądnika aż do Sułoszowej, gdzie znajdują się źródła potoku Prądnik. W dolinie towarzyszyły mi doskonale znane widoki na górujące nad doliną skałki czy tak znane zabytki jak ruiny zamku w Ojcowie czy zamek w Pieskowej Skale. Następnym przystankiem po Sułoszowie był Rabsztyn z chatą w której mieszkał zasłużony dla polskiego szybownictwa Antoni Kocjan oraz ruiny zamku w Rabsztynie. Ruiny te, po częściowej, trwającej wiele lat rekonstrukcji, zostały niedawno udostępnione do zwiedzania. Z Rabsztyna już był tylko rzut beretem do Olkusza, który był takim punktem zwrotnym w mojej wycieczce i od niego zaczynał się powrót. Zanim jednak ruszyłem w drogę powrotną pokręciłem się trochę po Rynku i jego najbliższym otoczeniu, skorzystałem także z otwarcia po lockdownie restauracji i zjadłem obiad w najstarszej na Rynku kamienicy czyli Batorówce. W drodze powrotnej, po minięciu kościołów w Gorenicach i Paczółtowicach dojechałem do Doliny Racławki. Dolina nosiła ślady ostatnich burz i gwałtownych opadów. Widać było ślady wystąpienia potoku Racławka z brzegów, sporo drzew było powalonych a część z nich leżąc w poprzek potoku tworzyła tamy, zbierając przy okazji masę śmieci i dając niezbyt pochlebne świadectwo mieszkańcom dwóch wyżej położonych wsi czyli Racławicom i Czubrowicom. Po opuszczeniu Doliny Racławki wjechałem do Dubia, gdzie znajduje się najstarsza w Polsce a nawet w Europie Środkowej pstrągarnia. Pstrągarnia ta, po wielu latach zamknięcia została ponownie uruchomiona, można tam zjeść a także kupić świeżą rybę. Po opuszczeniu Dubia zostały mi jeszcze do zobaczenia dwa dwory znajdujące się w Radwanowicach i Więckowicach, w których funkcjonują domy pomocy. W Radwanowicach udało mi się zobaczyć dwór tylko zza ogrodzenia, w Więckowicach nawet ta sztuka mi się nie udała. Nie wiem czy dyrekcja wstydzi się tego do czego doprowadziła dwór, w każdym razie bez zgody dyrekcji do dworku nawet podejść nie można. Dwór w Więckowicach był ostatnim punktem mojej wycieczki i po opuszczeniu tej miejscowości już bez zatrzymywania dotarłem do Krakowa.