Kościół wzniesiony został w 2 poł. XV w., konsekrowany w 1504 r. Kościół należy do starszego typu drewnianych świątyń gotyckich – ma prezbiterium zamknięte ścianą prostą, a od zewnątrz umieszczono na niej kapliczkę. Wewnątrz świątyni podziwiać można ornamentalną polichromię stropów z 1935 r., natomiast na parapecie chóru muzycznego widać pozostałości polichromii z 1500 r. Najcenniejsze wyposażenie kościoła stanowi: gotycki tryptyk z XV w. ze sceną Koronacji Marii, umieszczony w ołtarzu głównym, oraz dwa barokowe ołtarze.
Zespół dworski w Łopusznej, w skład którego wchodzi dwór i zabudowania gospodarcze, powstał w latach 1787–90. Wielokrotnie zmieniał właścicieli, pod koniec XVIII w. gospodarzyli w nim Tetmajerowie. Główny budynek jest typowym wiejskim dworem szlacheckim – nakrytym czterospadowym, gontowym dachem, z kolumnowym gankiem i barokową facjatką. Obecnie mieści się w nim Muzeum Kultury Szlacheckiej (oddział Muzeum Tatrzańskiego), prezentujące dawną siedzibę średniozamożnej szlachty. Obejrzeć można m.in. wnętrze kuchni dworskiej oraz ekspozycję etnograficzną wnętrz podhalańskich z XIX w.
Kościół został zbudowany ok. 1500 r., na miejscu poprzedniej świątyni. Budowla”,” wzniesiona w konstrukcji zrębowej”,” otoczona sobotami”,” zachowała bryłę gotyckiego kościoła. We wnętrzu zachowały się autentyczne elementy zdobnicze z czasu budowy. Są to przede wszystkim dwa gotyckie portale o wykroju ostrołukowym”,” przechodzącym w nieznacznie zaakcentowany łuk”,” tzw. ośli grzbiet; pozostałości polichromii patronowej z 1500 r. oraz późnobarokowe ołtarze – w głównym umieszczono obrazy z pierwotnego”,” gotyckiego tryptyku z pocz. XVI w.
dawna brama za sklepioną kolebkowo sienią przejazdową prowadząca do dworu (lamusa) znajdującego się w głębi posesji.
Kościół zbudowany został w 1490 r., wieżę wzniesiono w 1601 r. Jego powstanie wiąże się z działalnością cystersów w Ludźmierzu, ale wiarygodna wzmianka pochodzi dopiero z 1335 r. Ściany kościoła od wewnątrz zdobią unikatowe malowidła - polichromia z XV-XVI w., zawierająca motywy geometryczne i roślinne w układzie pasmowym. Wewnątrz kościoła zobaczyć można m.in. późnogotycki tryptyk w ołtarzu głównym z pocz. XVI w., zabytkowy krzyż z 1380 r., unikatowe cymbałki z XV w. oraz tabernakulum z pocz. XIV w. Obiekt w 2003 r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.
widok na Frydman z Tatrami w tle ze ścieżki rowerowej Velo Czorsztyn w Maniowach
widok ze ścieżki rowerowej Velo Czorsztyn w okolicy Zatoki Sygulina w Kluszkowcach
Osada Czorsztyn w Kluszkowcach położona jest na wzniesieniu Stylchyn, nad brzegiem Jeziora Czorsztyńskiego. Zorganizowano ją w latach 90 - tych XX w., w związku z budową jeziora zaporowego. Obiekty przeniesiono na nowe miejsce, zachowując ich pierwotną formę i funkcję. Część z nich została przystosowana do celów turystycznych.
Osada Czorsztyn w Kluszkowcach położona jest na wzniesieniu Stylchyn, nad brzegiem Jeziora Czorsztyńskiego. Zorganizowano ją w latach 90 - tych XX w., w związku z budową jeziora zaporowego. Obiekty przeniesiono na nowe miejsce, zachowując ich pierwotną formę i funkcję. Część z nich została przystosowana do celów turystycznych.
Osada Czorsztyn w Kluszkowcach położona jest na wzniesieniu Stylchyn, nad brzegiem Jeziora Czorsztyńskiego. Zorganizowano ją w latach 90 - tych XX w., w związku z budową jeziora zaporowego. Obiekty przeniesiono na nowe miejsce, zachowując ich pierwotną formę i funkcję. Część z nich została przystosowana do celów turystycznych.
widok ze ścieżki rowerowej Velo Czorsztyn w okolicy Zatoki Pustej w Kluczkowcach na Uroczysko Zielone Skałki
Z przystani można przepłynąć do Niedzicy, również z rowerem. Można także skorzystać z punktów gastronomicznych
Zamek został wzniesiony w XIV wieku z inicjatywy Kazimierza Wielkiego, jako warowania graniczna, której zadaniem było strzeżenie szlaku handlowego oraz dyplomatycznego usytuowanego w dolinie Dunajca.
Widok w kierunku Tatr z punktu widokowego na zboczach Polenicy w Sromowcach Wyżnych
Zabudowa na Polanie Sosny w Niedzicy składa się z dworu i chaty spiskiej. Dwór modrzewiowy z Grywałdu wybudowany został na przełomie XVIII i XIX w. Po przeniesieniu na Polanę Sosny odtworzona została oryginalna konstrukcja, wygląd ścian, stropów, dachu i elewacji bocznych. Wystrój wnętrz, zachowując autentyczne elementy z epoki, pozwala odczuć klimat XIX -wiecznego dworu polskiego. Chata Spiska z Łapsz Niżnych pochodzi z pocz. XX w., przeniesiona i zrekonstruowana na Polanie Sosny, zaadaptowana na hotel. Wewnątrz oryginalne elementy wyposażenia. W 2005 do zespołu dołączono regionalną chatę góralską stworzoną z połączenia starego młyna z Czarnego Dunajca i "Chaty z Kir".
Wzniesiony ok. 1330 r. przez Kokosza Berzewiczy’ego jako fortalicja (gotycki zamek górny) broniąca północnej granicy Węgier, i odtąd, z małą przerwą, w rękach węgierskich rodów do 1945 r. – chociaż już po I wojnie światowej, został włączony w obszar państwa polskiego. Wielokrotnie przebudowywany, jego ostateczny wygląd ukształtowała m.in. rozbudowa w 2 poł. XV w. (zamek średni) oraz budowa w 1601 r. nowego, renesansowego skrzydła z bramą wjazdową i portalem (zamek dolny). W XVIII stuleciu obiekt powoli popadł w ruinę. Dopiero w latach 20. XIX w. został częściowo odbudowany bez najstarszej gotyckiej części, która obecnie jest pozostawiona jako trwała ruina. Po II wojnie światowej zamek doszczętnie splądrowano. W takim stanie upaństwowiony, przekazany został w 1949 r. Stowarzyszeniu Historyków Sztuki.
Spichlerz w Niedzicy datowany jest na koniec XVIII w. Jest on jednym z obiektów gospodarczych dawnego folwarku zamkowego, który zachował do dziś swoją pierwotną formę. Wzniesiony został w konstrukcji zrębowej, z okrąglaków łączonych „na obłap”„,” na rzucie o proporcjach zbliżonych do kwadratu. Wnętrze spichlerza zostało zaadaptowane na wystawę poświęconą kulturze ludowej Spiszu. Obecnie spichlerz należy do Zespołu Zamkowego w Niedzicy.
widok na Jezioro Czorsztyńskie w okolicy Zatoki Kosarzyska
widok na Jezioro Czorsztyńskie i Zatokę Syguliana
kościół jest najstarszym zabytkiem architektury sakralnej na Podtatrzu. Wczesnogotycki zrąb świątyni zapewne z przełomu XIII i XIV w. Legendy podają, że we frydmańskim kościele służył do mszy Jan III Sobieski wracający przez Zamagurze spod Wiednia.
kasztel (tradycyjnie), a właściwie piętrowy murowany dwór obronny typowy dla terenów Spiszu, zbudowany przez Jerzego Horvatha Palocsaya w latach 1585-1590 jako wiejska rezydencja o charakterze obronnym. Pierwotnie renesansowy: założony na rzucie prostokąta, z grubymi murami zwieńczonymi attyką, z narożnymi wykuszami i wieżyczkami. Przebudowany ok. 1910 r. (wówczas usunięto m. in. attykę).
Murowany kościół, o jednokalenicowej konstrukcji dachu, kryty gontem – reprezentuje styl przejściowy między gotykiem i renesansem, wybudowany został w I poł. XVI w. jego wyposażenie zaś pochodzi z połowy XVIII w.
Renesansowa wieża po stronie zachodniej jest elementem, którego nie spotka się w innych polskich kościołach poza Spiszem (występuje również we Frydmanie). Obiega ją hurdycja (czatownia), która mogła spełniać funkcje obronne lub być doskonałym punktem widokowym. Nad drewnianą hurdycją znajduje się attyka z elementami zbliżonymi do motywu jaskółczego ogona.
Bezwieżowy kościół cmentarny, leżący na skraju wsi, został wybudowany w roku 1761 na miejscu starego drewnianego kościoła, prawdopodobnie starszego od kościoła parafialnego.
Rezerwat obejmuje krótki przełom rzeki Białki, pomiędzy skałkami Kramnicą (688 m n.p.m., wysokość względna 65 m) na prawym brzegu i Obłazową (670 m n.p.m., wysokość względna 47 m) na lewym. Obydwie te skały są tego samego pochodzenia i stanowiły kiedyś jeden masyw, zostały rozcięte przez Białkę, która utworzyła w nich przełom o szerokości 100 m.
W Jaskini Obłazowej odkryto ślady człowieka pochodzące sprzed 40 tys. lat. W znaleziono także m.in. dobrze zachowany, pochodzący sprzed 30 tys. lat bumerang z ciosu mamuta, jest to najstarszy bumerang na świecie.
Rezerwat obejmuje krótki przełom rzeki Białki, pomiędzy skałkami Kramnicą (688 m n.p.m., wysokość względna 65 m) na prawym brzegu i Obłazową (670 m n.p.m., wysokość względna 47 m) na lewym. Obydwie te skały są tego samego pochodzenia i stanowiły kiedyś jeden masyw, zostały rozcięte przez Białkę, która utworzyła w nich przełom o szerokości 100 m.
W 1725 r. rozpoczęto budowę kościoła murowanego (w miejscu drewnianego, datowanego na 1632 r.) pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, który konsekrowano w 1748 r.
Wysoka wieża kościoła na rzucie kwadratu zakończona jest falistą linią gzymsu i przykryta barokowym, cebulastym hełmem. Portal przy wejściu do zakrystii pochodzi z 1781 roku.
Brak jest materiałów źródłowych, które by mówiły o dacie zbudowania zabytkowej kaplicy św. Marii Magdaleny, musiała jednak istnieć już pod koniec XVII wieku. Wiadomo, że wybudowana została z kamienia z bielskiego kamieniołomu. Ogrodzenie kaplicy to wał usypany z ziemi i kamienia tzw. otoczaków.
Wyposażenie kaplicy jest skromne. Ołtarz ma barokowe zdobienia, a w centrum znajduje się obraz, przedstawiający Marię Magdalenę obejmującą krzyż z umierającym Chrystusem. Wyposażenie uzupełnia prosty chór muzyczny z niewielkimi organami. Nad wejściem do kaplicy, od zewnętrznej strony w szklanej gablocie umieszczona jest rzeźba tzw. trzeciego upadku, przedstawiająca Chrystusa upadającego pod krzyżem.
Cisowa Skała lub Cisowa Skałka to pojedyncza skała na Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej wchodząca w skład tzw. Skalic Nowotarskich.
Wznosi się na wysokość 685 m n.p.m. (według niektórych źródeł 668 m), a jej względna wysokość ponad otaczające ją równinne łąki wynosi 55 m. Zbudowana jest z wapieni krynoidowych. Ze skały, mimo że jest stosunkowo niska, rozciąga się doskonała panorama widokowa na Tatry, Pieniny, Gorce i Babią Górę.
Skomentuj