Do dworu z 1900 r. przylega park z początku XX wieku. Dwór stanowi własność prywatną
w dworze z XIX wieku, od 2003 r. mieści się w nim Dom Pomocy Społecznej im. Matki Teresy z Kalkuty
Dwór z 1806 roku, zapewne wg projektu Jakuba Kubickiego. Po wojnie, we dworze znajdowała się szkoła mieszcząca tam do 1986 roku. Obecnie opuszczony popada w ruinę.
Budynek parterowy z płytkim ryzalitami od frontu i ogrodu. Doskonały przykład dworu o wielu cechach klasycystycznych. Czterokolumnowy portyk od frontu. We wnętrzu znajduje się okrągły salonik z wnękami. W saloniku znajdowała się niezwykle piękna posadzka.
Dwór w Lelowicach-Kolonii został zbudowany zapewne w drugiej połowie XVIII wieku i gruntownie przebudowany w roku 1918. Wówczas dawny dach polski łamany kryty gontem zamieniono na siodłowy, zlikwidowano facjatkę nad gankiem wejściowym, przez co zatracił częściowo charakterystyczne cechy stylowe.
Kościół wzniesiono w latach 1748- 54.
Kościół jest jednonawowy i czteroprzęsłowy, orientowany z dwoma dobudówkami nadającymi zewnętrznemu zarysowi kościoła kształt krzyża.
Wyposażenie kościoła posiada cechy barokowe i wczesnorokokowe.
Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej. Zbudowana jest na planie kwadratu o pochyłych ścianach, z nadwieszoną izbicą i dachem namiotowym, zwieńczonym ośmioboczną wieżyczką z kopułką. Dzwon odlany został w 1530 r.
Wzniesienie zwane Zamczyskiem, podczas bitwy pod Racławicami stanowiła punkt dowodzenia gen. Aleksandra Tormasowa. Na jej szczycie w latach 1926-1934 usypano w hołdzie Tadeuszowi Kościuszce niewielki, 14 m wysokości, kopiec.
Poniżej kopca znajduje się grodzisko, czyli odsłonięte relikty przyziemia obronnej rezydencji.
Na szczycie wzniesienia zwanego Zamczyskiem, w latach 1926-1934 usypano w hołdzie Tadeuszowi Kościuszce niewielki, 14 m wysokości, kopiec. Inicjatywę jego budowy podjęto podczas patriotycznego wiecu 15.10.1917 r. zorganizowanego w setną rocznicę śmierci Naczelnika. Z Kopca Kościuszki roztacza się widok na pole bitwy, w tym na przeciwległy stok doliny Racławki
Na wzniesieniu Zamczysko, poniżej kopca znajduje się grodzisko, czyli odsłonięte relikty przyziemia obronnej rezydencji. Obronna rezydencja na wzgórzu Zamczysko w Janowiczkach powstała zapewne w 1 poł. XIV w. Założenie składało się z murowanego zamku oraz drewnianej wieży. Około połowy XV w. zamek zaczął popadać w ruinę. Przyczyną upadku rezydencji były najprawdopodobniej wady konstrukcyjne budowli, a także użycie do budowy złego budulca w postaci kamieni marglowych.
W otoczeniu rośnie 5 lip posadzonych w 1894 r., w setną rocznicę bitwy racławickiej dla uczczenia jej dowódców: Naczelnika Tadeusza Kościuszki oraz generałów. Antoniego Madalińskiego, Ludwika Mangeta, Jana Slaskiego (Ślaskiego) i Józefa Zajączka. Wśród lip stoi krzyż
U stóp wzgórza Zamczysko stoi pomnik Bartosza Głowackiego, chłopskiego bohatera bitwy. Pomnik ma prawie 10 m wysokości. Wykonany jest w brązie, wg projektu Mariana Koniecznego, profesora krakowskiej ASP. Został odsłonięty 22.05.1994 r. w dwusetną rocznicę Insurekcji Kościuszkowskiej.
Dwór w Janowiczkach powstał na przełomie XVIII/XIX w. Wtedy budynek dworu był drewnianym, krytym gontem. W drugiej połowie XIX w. budynek dworu został przebudowany, a obecna forma dworu pochodzi z następnej przebudowy około 1930 r. Dwór nawiązuje bryłą i architekturą do prowincjonalnego dworku ziemskiego z końca XVIII i początku XIX w. Parterowy z użytkowym poddaszem, wymurowany jest z cegły, z użyciem kamienia. Nakrywa go dach czterospadowy łamany, o drewnianej więźbie, kryty dachówką. Dwór od frontu poprzedzony jest wysokim portykiem o czterech drewnianych kolumienkach wspierających trójkątny przyczółek.
Z zachodniej strony parku dworskiego stoi willa wzniesiona w 1935 r. ze składek sanacyjnych polityków dla Walerego Sławka, trzykrotnego premiera w okresie lat 1930–35 oraz honorowego obywatela Racławic, przekazana przez niego w testamencie na cele kulturalne. Obecnie w willi jest m.in. siedziba Racławickiego Towarzystwa Kulturalnego.
Willa wzniesiona została w duchu modernizmu i nawiązuje bryłą do architektury polskich dworków. Parterowa, z użytkowym poddaszem, wybudowana jest z cegły, z użyciem kamienia. Budynek nakrywa czterospadowy dach łamany. Od frontu poprzedzona jest gankiem o czterech kolumnach wspierających balkon poddasza.
Dwór w Diemięrzycach wzniesiony został w 1914 roku na miejscu starszej budowli, pochodzącej z pierwszej połowy XIX wieku.
Dwór jest budynkiem o charakterze eklektycznym, murowanym z cegły, parterowym, częściowo podpiwniczonym (część zachodnia). Założony na planie prostokąta, z dwutraktowym układem wnętrz. Elewacje zewnętrzne pokryte tynkami. Na osi środkowej elewacji frontowej umieszczony portyk wejściowy, z trójkątnym przyczółkiem wspartym na dwóch masywnych filarach.
Ziemię racławicką znaczą mogiły poległych w bitwie w 1794 r. Początkowo chowano ich w miejscach gdzie zginęli. Dawniej na polach i łąkach widniało wiele krzyży i kopców mogilnych. Z czasem ślad mogił zanikał z pól i pamięci ludzkiej. Dlatego powstały te oznaczone krzyżami oraz pamiątkowymi tablicami wzniesionych w latach 60-tych XX wieku groby poległych w Bitwie Racławickiej Kosynierów
Dworek zbudowany w stylu klasycystycznym, zbudowany z początkiem XIX, przebudowany w 2 poł. XIX wieku.
W czasach powojennych, aż do 2000 roku, mieściła się w nim szkoła podstawowa. W 2005r. dworek nabyli od gminy spadkobiercy byłych właścicieli. Został on wyremontowany, wygrodzony i jest zamieszkały. Brak dostępu do dworu dla osób postronnych
W dniu 13.marca 1863 r. w dworku była kwatera gen. M. Langiewicza podczas przemarszu oddziałów powstańczych z Sosnówki na nocleg do Marchocic
Dwór w Zarogowie jest budynkiem murowanym, parterowym, częściowo podpiwniczonym. Założony na planie prostokąta, z piętrowymi ryzalitami w narożnikach południowo-wschodnim i południowo-zachodnim oraz trójbocznym ryzalitem na osi środkowej elewacji północnej.
Usytuowane na osi fasady frontowej wejście główne poprzedzone portykiem wspartym na dwóch kolumnach, dźwigających trójkątny naczółek z polem wypełnionym półokrągłym okienkiem. fasady tynkowane gładko. Pod okapem dachu profilowany gzyms, przechodzący w ryzalitach w gzyms międzykondygnacyjny.
Kaplica Dworska w Pojałowicach wybudowana została w 1763 w stylu późnobarokowym. Uszkodzona po wichurze długo czekała na renowację. Ostatecznie odnowiona została w 1883 r. Kolejna gruntowna renowacja łącznie z konserwacją wnętrza oraz znajdujących się w kaplicy obrazów miała miejsce w 2008 r.
Obiekt jest murowany na rzucie koła, orientowany. Cztery prostokątne ramiona, które są dość niewielkie tworzą krzyż. Budowla pokryta jest kopułą z wieżyczkami pochodzącymi z późniejszego okresu. Elewacja i wnętrze ozdobione są dekoracją stiukową w stylu regencji.
Obecny murowany kościół wybudował w latach 1681-1691 cudownie uzdrowiony w Zielenicach Franciszek Szembek. Kościół posiada prostokątną nawę trójprzęsłową, z prawie kwadratowym prezbiterium.
Dwór z przełomu XIX i XX wieku. Wyremontowany w 1984 roku. Stanowi własność prywatną
Kościół romański z XII wieku. Zbudowany z ciosów piaskowca. W związku ze swoją architekturą z ciosów kamiennych i z małymi oknami, dawniej często wykorzystywany był jako budynek obronny. Wewnątrz widoczne oryginalne detale architektoniczne.
Wewnątrz ogrodzenia otaczającego kościół znajduje się wolnostojąca drewniana dzwonnica z XIX wieku
Neogotycki, murowany kościół parafialny w Słomnikach znajduje się w rynku i wzniesiony w latach 1888-1893, na miejscu swoich poprzedników.
Kościół jest trójnawowy na planie krzyża łacińskiego i na frontonie posiada dwie wieże z cebulastymi hełmami. Do nowego kościoła przeniesiono wyposażenie ze starych świątyń, m.in. barokowe ołtarze
Skomentuj