Modrzewiowy kościółek został zbudowany w 1582 roku. Cennymi zabytkami renesansowego malarstwa są znajdujące się w kościele św. Sebastiana dwa obrazy z II pot. XVI w, przemalowane olejno przez Włodzimierza Tetmajera podczas gruntownej restauracji kościoła, w pierwszych latach XX w. Wnętrze świątyni zdobi młodopolska polichromia z 1906 roku, kolejne dzieło Tetmajera oraz witraże krakowskiej firmy Żeleńskiego, zaprojektowane przez Stanisława Matejkę.
Zespół dworski jest przykładem typowej dla przełomu XIX i XX wieku zabudowy dworskiej - z przyległym ogrodem, sadem oraz parkiem. Dwór wzniesiono na planie zbliżonym do litery T, z dwutraktowym układem wnętrz. Jeszcze niedawno wydawało się, że dwór zakończy swój żywot. Po drugiej wojnie światowej majątek w Tomaszkowicach został rozparcelowany, a resztówkę z zabudowaniami gospodarczymi przejęta miejscowa Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska". We dworze zamieszkali jej pracownicy. Nie remontowany, będący „niczyją" własnością budynek powoli popadał w ruinę. Po wieloletnich staraniach dwór odzyskali spadkobiercy właściciela i doprowadzili dwór do stanu świetności. Dwór można ogladać od strony drogi.
Pierwszy kościół w tym miejscu został erygowany już przed 1220 na miejscu dawnej pogańskiej gontyny. Początkowo drewniany kościół po 1480 zastąpiony został gotyckim, murowanym. Kościół został prawdopodobnie zniszczony w czasie Potopu Szwedzkiego, by w drugiej połowie XVII wieku być przebudowanym na styl barokowy. W 1888 roku do kościoła od strony zachodniej została dobudowana 40-metrowa wieża stylizowana na wyższą wieżę Kościoła Mariackiego w Krakowie.
Kościół znajduje się na wysokim wzniesieniu skąd roztacza się widok na Kraków i okoliczne miejscowości.
Prawdopodobnie dwór został wybudowany na początku XIX w. (obecne skrzydło wschodnie). W drugiej połowie XIX wieku dwór został rozbudowany o skrzydło zachodnie, stanowiące dzisiaj główny korpus budowli. Po reformie rolnej dwór przeszedł na własność Skarbu Państwa i został przekazany miejscowej szkole podstawowej. W latach 60. główna część dworu została gruntownie przebudowana, tracąc całkowicie dawny charakter. Po oddaniu budynku nowej szkoły w Biskupicach, stary dwór został opuszczony - obecnie jest własnością prywatną. Południowa część dworu widoczna od strony boiska szkolnego
Kościół pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Łazanach ufundowany został w XVI w. przez Jakuba i Stanisława Lubomirskich a jego budowa trwała w latach od ok. 1586 do 1596. Powstał na miejscu wcześniejszej, drewnianej świątyni, która istniała tam już w XIII w, ta z kolei powstała prawdopodobniej na miejscu starej świątyni pogańskiej.
Zachowany do dzisiaj budynek dworski pochodzi zapewne z początku lat 40. XIX wieku, W 1858 roku wieś nabył generał Ignacy Kruszewski, pułkownik wojsk polskich i prawdopodobnie dla niego rozbudowano stara siedzibę. Kolejna rozbudowa dworu miała miejsce na początku XX wieku. Majątek był wówczas w posiadaniu rodziny Brzezińskich. W ich rękach pozostał do drugiej wojny światowej. W 1941 roku Brzezińscy zostali wysiedleni przez Niemców, a po wojnie dobra zostały przejęte przez Skarb Państwa i przekazane w użytkowanie miejscowemu PGR. Dwór zniszczony, nie ma problemów z oglądnięciem go z zewnątrz.
Dwór w Jawczycach jest obiektem murowanym i został zbudowany z cegły w 1935 r. Dwór prezentuje styl neoklasycystyczny z mansardowym dachem. Dwór w Jawczycach jest jedyną w okolicy posiadłością dworską, która nie uległa nacjonalizacji w 1946 r. W otoczeniu dwory znajduje się park krajobrazowy z XIX w z niezwykle rzadkim w Polsce drzewem - liczącym 200 lat potężnym bukiem amerykańskim. Dwór stanowi własność prywatną. Widoczny od strony drogi.
Ten niepozorny budynek tak naprawdę jest dworem z 2 poł. XVIII w. Dwór jest drewniany i został przebudowany po 1960 r. W dworze tym u generałowej Dębickiej przebywał w 1794 r. Tadeusz Kościuszko. Dwór stanowi własność prywatną, widoczny jest z drogi.
Inicjatorem budowy kościoła był ówczesny wikariusz ks. Karol Wojtyła sprawujący posługę w Niegowici w latach 1948 —49. W miesiącu sierpniu 1949 r. rozpoczęto pierwsze prace - kopanie fundamentów. Budowa trwała 19 lat. W dniu 20 grudnia 1959 r. w nowej świątyni rozpoczęto sprawowanie mszy św. i nabożeństwa. Konsekracja nowej świątyni przypadła na rok 1966, czyli Tysiąclecie Chrztu Polski. Kościół konsekrował ks. Karol Wojtyła, wówczas już arcybiskup. Przy głównym wejściu do kościoła umieszczona jest tablica upamiętniająca pobyt ks. Karola Wojtyły w Niegowici.
Dwór powstał w 1928 roku i należał do rodziny Włodków. W 1945 roku zdewastowany przez Rosjan majątek niegowicki został rozparcelowany. Użytkownikiem obiektu wraz z parkiem i otaczającym go terenem zostały zakłady mięsne w Krakowie, które w miejscu dawnego sadu i ogrodu wzniosły budynki gospodarcze i magazyny.
Obecnie dwór znajduje się w rękach prywatnych - został wyremontowany. Dwór niedostępny do zwiedzania. Istnieje możliwość zobaczenia go od strony drogi przez bramę, jednak skutecznie zasłaniają go drzewa rosnące w ogrodzie. Z tego powodu umieściłem zdjęcie z listopada, kiedy drzewa pozbawione są liści.
Zespół dworski w Liplasie powstał ok. połowy XIX w. na miejscu starego założenia zespołu dworskiego. Po 1945 roku, przejęty przez Skarb Państwa budynek dworski, był użytkowany na cele mieszkalne i administracyjne spółdzielni rolniczej i, jak większość dworów w podobnej sytuacji, ulegał postępującej dewastacji. Pod koniec XX wieku rozebrano zniszczony dwór z 1850 r. Obecnie powrócił do rąk rodziny i od kilku lat Tomasz Popławski stara się przywrócić dawny wygląd i charakter budując w miejscu rozebranego dworu nowy nawiązujący do pierwowzoru. Na chwilę obecną dwór dość dobrze widoczny co wkrótce może się skończyć gdy wyrosną licznie nasadzone drzewa i krzewy.
Dwór w Bilczycach został wybudowany w drugiej połowie XIX wieku prawdopodobnie przez Franciszka Przychockiego. Po wojnie majątek dworski został rozparceloway, a dwór doszczętnie splądrowany przez okoliczną ludność. Służył potem jako przedszkole, ośrodek jazdy konnej, ośrodek hodowli zarodowej w Wieliczce, a także ośrodek wypoczynkowy. W latach 90. XX wieku, znajdujący się w stanie daleko posuniętej dewastacji budynek, zyskał nowego, prywatnego właściciela. Dzisiaj jest jednym z bardziej reprezentacyjnych, pięknie utrzymanych obiektów. Możliwe, że miałem jedną z ostatnich okazji rzucić okiem na dwór albowiem właściciel otacza zespół dworski wysokim na ok. 2,5 m murem.
Dwór w Gdowie został zbudowany w XIX wieku dla rodziny Habichtów. Modrzewiowy dwór posiada portyk oparty na dwóch kolumnach oraz typowy polski dach łamany. Jest to dwór którego niestety nigdy nie udało mi się zobaczyć, nawet z daleka. Jego zdjęcie i lokalizację umieściłem bo może komuś dopisze szczęście i będzie miał możliwość bliżej się z nim zapoznać.
Kościół pochodzi z wieku XIV. Z uwagi na liczne przebudowy (do tej pory było ich sześć) wnętrze kościoła zatraciło pierwotne cechy stylu rokokowego i obecnie można w nim oglądnąć tylko nieliczne rokokowe i barokowe ołtarze oraz renesansowe tabernakulum ścienne. W kościelnej dzwonnicy z wieku XIII, przyłączonej do głównego budynku w roku 1790, umieszczony jest dzwon odlany w roku 1462.
W miejscu nieistniejącego dworu rodziny Dąbrowskich (rozebranego przed 1846) 20 lipca 1872 w 75 rocznicę powstania Legionów Polskich oraz 54 rocznicę śmierci ich twórcy odsłonięto pomnik. Pomnik z piaskowca (kamienia pińczowskiego) przetrwał do dnia dzisiejszego. Frontową zachodnią ścianę obeliski zdobi herb "Panna" - rodowy herb Dąbrowskich, a na wschodniej ścianie wyryto fragment "Mazurka Dąbrowskiego". Szczyt pomnika wieńczą czako ułańskie, szabla, zwój map wojskowych, ładownica z orłem, wieniec laurowy i krzyż Legii Honorowej.
W niewielkiej odległości od pomnika (6-8m) pod koniec XIX w. miejscowi chłopi usypali kopiec, który został zniszczony przez Niemców pod koniec II wojny światowej. Dopiero w latach 90-tych ubiegłego wieku podjęto decyzję o odbudowie kopca. Kamień węgielny pod budowę kopca położono 15 czerwca 1996 r. a w 1997 r. przeprowadzono roboty wykończeniowe. Ustawiono figurę stozka, wykonano ścieżkę na szczyt, osadzono słupki ozdobne i zamocowano łańcuchy, na obelisku wygrawerowano słowa „Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy". W kopcu złożono ziemię z miejsc pobytu generała oraz miejsc pamięci narodowej. Kopiec liczy 7 metrów wysokości (ze zwieńczającym go obeliskiem 8,5 m), średnica podstawy kopca to 18 metrów, a obwód wynosi 66 metrów. Uroczystego poświecenia kopca dokonano 7 września 1997 r. Pierzchowski kopiec jest pierwszym usypanym w Polsce od zakończenia II wojny światowej.
Obok kopca znajduje się głaz narzutowy, pochodzący ze zlodowacenia karpackiego, wydobyty z koryta rzeki Raby. W 2018 roku, w 100 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, w czasie historycznej uroczystości, na głazie odsłonięto pamiątkową tablicę.
Podczas tej wycieczki dworu w Cichawie niestety nie udało mi się zobaczyć gdyż odbiłem się od zamkniętej bramy a załączone zdjęcie pochodzi z listopada 2020 r. Dwór w charakterze modernistycznej willi wznieśli Fiberowie w 1934 roku na miejscu starego dworu. Po drugiej wojnie światowej majątek został rozparcelowany. Dwór z parkiem oraz budynkami gospodarczymi przeszły w użytkowanie rolniczej spółdzielni produkcyjnej, a po jej rozwiązaniu Krakowskiego Zakładu Przemysłu Mięsnego. Ostatnio budynek dworski wraz z parkiem odzyskali potomkowie dawnych właścicieli. Aktualnie w dworze prowadzone są prace remontowe.
W roku 1902, w miejscu starego dworu wystawiono dla Władysława Żeleńskiego nową, piętrową rezydencję, będącą mieszanką kilku stylów i epok architektonicznych. Jako główny budulec posłużyła czerwona cegła i kamień.
Po II wojnie światowej majątek Żeleńskich upaństwowiono i utworzono w nim placówkę Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin. Obecnie pałac jest własnością prywatną. Wstęp na teren parku jest nieograniczony, pod warunkiem, że nie odbywa się impreza zamknięta. Wnętrza dostępne są dla gości restauracji, hotelu lub też imprez okolicznościowych.
W parku otaczającym pałac Żeleńskich znajduje się krzyż upamiętniający Marcjan Władysław Żeleńskiego (ojciec kompozytora Władysława i dziadek Tadeusza Boya-Żeleńskiego) który zginął zamordowany przed swoim dworem przez chłopów z sąsiednich wsi, podczas tzw. „rabacji galicyjskiej" w lutym 1846 roku. Krzyż z napisem „Boże przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią", postawiony został przez żonę zamordowanego Kamile z Russockich.
Budowę obecnego kościoła w Brzeziu rozpoczęto w 1924 r., w stanie surowym istniał on już w 1928 roku, a konsekracji w 1974 dokonał Arcybiskup Karol Wojtyła. Kościół jest wzorowany na kościele św. Krzyża w Krakowie, świadczy o tym przede wszystkim oryginalne sklepienie palmowe, wsparte na jednym środkowym filarze.
Obok kościoła, na dziedzińcu w 1903 roku powstała kaplica w stylu klasycystycznym stanowiąca mauzoleum Żeleńskich. Autorem projektu mauzoleum był zaprzyjaźniony z Żeleńskimi Władysław Ekielski.
Budowę kościoła zakończono w 1238 i jest to jedna z najstarszych świątyń gotyckich w Polsce, a najstarsza typu halowego. Konstrukcja o krótkiej, trójprzęsłowej nawie z dwuprzęsłowym prezbiterium, w XVII w. przebudowana w stylu barokowym. Od wielu już lat przy kościele prowadzone są prace remontowe.
Klasztor mniszek w Staniątkach jest najstarszym klasztorem benedyktynek w Polsce. Ufundował go przed rokiem 1228 (może około 1216?) Klemens Jaksa Gryfita i jego żona Racława dla swojej córki Wizenny, która została pierwszą ksienią zakonu.
Po rozbiorach, w XVIII w. klasztor, ze względu na prowadzoną przez siostry szkołę dla dziewcząt jako jedyny w zaborze austriackim uniknął kasacji.
Po drugiej wojnie światowej władze PRL skasowały szkołę, odebrały resztę posiadanej jeszcze ziemi i czasowo (1954-1956) przesiedliły zgromadzenie do klasztoru w Alwerni. Ani po powrocie sióstr, ani po zmianie ustroju szkoła nie została reaktywowana. Część dawnej ziemi klasztornej (bardzo małą) udało się odzyskać już w czasach III Rzeczypospolitej, ale została natychmiast sprzedana dla opłacenia najkonieczniejszych remontów w kościele.
Kościół powstał w XVI wieku. Prawdopodobnie około 1690 roku przeprowadzono gruntowny remont budynku, gdyż groził zawaleniem. Następnie świątynia w Bodzanowie została przebudowana po 1765 roku. Wówczas otrzymała zachowaną do dziś bryłę z wieżą dobudowaną do korpusu. Ostatni największy remont kościoła miał miejsce w latach 1971-1973. Wówczas wymieniono większość elementów konstrukcyjnych i nośnych świątyni oraz jej pokrycie. Kościół w Bodzanowie nawiązuje do tradycyjnego rozwiązania jednonawowej budowli o szerszej nawie i węższym prezbiterium. Jakkolwiek jego bryła nosi cechy charakterystyczne dla XVIII wieku.
dwór z końca XVIII wieku, przebudowany na przełomie XIX i XX wieku. Umiejscowienie dworu sprawia, że bardzo łatwo go przeoczyć - znajduje się wśród wybudowanych współcześnie domów jednorodzinnych.
4.9
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj