Na Klif Osłoniński z Wejherowa

Ruszyliśmy w 6 osób, a wróciliśmy w 7. Jak to się stało? A no czekał na nas kolega po drodze i nieco się nieco rozminęliśmy. On czekał przy Oś. Fenikowskiego, a my jechaliśmy lasem nad osiedlem.

Jechaliśmy dzisiaj takim fajnym trawersem północną stroną Doliny Rzeki Redy momentami po niebieskim szlaku PTTK objeżdżając co rusz dolinki między morenami. Przy jednej z nich jest takie osuwisko, gdzie dobrze widać warstwy geologiczne. Nieopodal kwitnące konwalie przypomniały nam o zbliżającym się Dniu Matki. Naprawdę fajny, malowniczy odcinek szlaku wijący się w tę i z powrotem.
Pod Mrzezinem wstąpiliśmy na cmentarz poległych żołnierzy Armii Czerwonej, którzy zginęli w tym rejonie w 1945r. Na Osłoninie niespodzianka. Pełno samochodów, każdy z przyczepką na łódkę. Sezon na łowienie Belony trwa. Tu dogonił nas Bogdan.
Sam klif coraz bardziej rozmyty, co kawałek jakieś osuwisko. Ścieżka na klifie dosyć wymagająca. Można fiknąć prze kierownicę.
Na wysokości Rzucewa zatrzymaliśmy się przy grobowcu rodziny von Below. Niestety zostało po nim nie wiele. Wybudowany był od śordka z cegły, a z zewnątrz z wielkich tłuczonych kamieni. Rozebrany jest niemal do poziomu gruntu.
Brzegiem Zatoki dotarliśmy do Osady Łowców Fok. Z muzeum o tej tematyce, ścieżką dydaktyczną, platformą widokową i drewnianą budką z domowymi wypiekami, szmalcem i ogórkami.
Wracając z Rzucewa napotkaliśmy na polu na duże stado żurawi i dzikich gęsi. Możliwie najkrótszą drogą przez Celbowo z "Kamiennym Stołem" i Sławutowo wróciliśmy do domu. Deszcz złapał nas dopiero w Wejherowie. A miało padać cały dzień.
Dziękuję wszystkim uczestnikom za miłe niedzielne przedpołudnie i zapraszam za tydzień.
Pozdrower!