O motoagroturystyce Piotra już sporo osób pisało w internetach. Faktycznie dobra opinia się potwierdza. Klimatyczne miejsce dla motocyklistów. Polecam
Cmentarz został założony w latach 1946 – 1947 przez 34 Pułk Strzelców Budziszyńskich stacjonujący w Baligrodzie. Pierwotnie pochowano na nim poległych w walkach z UPA żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, grupy manewrowej Wojsk Ochrony Pogranicza oraz 16 Pułku Piechoty. W 1953 roku cmentarz poszerzono o część południową, na której pochowano żołnierzy radzieckich, których szczątki ekshumowano z grobów położonych na cmentarzach w m.in. Baligrodzie, Przemyślu, Lesku, Ustrzykach Dolnych, Krośnie, Jarosławiu, Cisnej i Solince. Obecnie na cmentarzu znajduje się 154 mogiły zbiorowe, część radziecka to 108 mogił zbiorowych, polska 46. Spoczywa w nich ok. 5 700 poległych żołnierzy. Spośród pochowanych tutaj żołnierzy zaledwie 981 to zidentyfikowani: 823 żołnierzy AR, 4 WP poległych w 1939 roku oraz 154 żołnierzy WP, którzy polegli w walkach z UPA.
https://mpn.rzeszow.uw.gov.pl/?resting_place=cmentarz-wojenny-w-baligrodzie
Powstawanie kościoła rzymskokatolickiego trwało ponad sto lat. Już w XVII w. Piotr Bal chciał wznieść w osadzie kościół, jednak nie spełnił wymaganych w tym celu warunków. Wybudował tylko w swoim zamku prywatną kaplicę, na którą uzyskał specjalne zezwolenie od papieża. O wybudowanie kościoła starał się również Samuel Karsznicki, ale też bez skutku.
Kościół został wybudowany w latach 1877-1879 z fundacji Teresy ze Stadnickich Weissenwolffowej, księdza Daniela Sulikowskiego oraz miejscowych parafian. Budowlę wzniesiono według planów inżyniera Teofila Bohusza.
Zadbany inaczej
Teren cmentarza ma ok. 150 m długości i zajmuje ok. 1 ha powierzchni. Cmentarz znajduje się na niewielkim wzgórku. Składa się na niego grubo ponad 200 nagrobków, z których najstarszy datowany jest na rok 1716. Jego większa część do niedawna była w okresie letnim mocno zarośnięta, trzeba było przedzierać się przez krzaki, aby odnaleźć nagrobki, których jest tu wbrew pozorom sporo. Niemniej zdecydowana większość zniknęła bezpowrotnie, kiedy to hitlerowcy użyli ich do wybrukowania rynku, gdzie znajdują się do dzisiaj. Część została skradziona przez lokalnych "budowniczych". Wiele z zachowanych do dziś macew mocno odczuła upływ czasu. Do niedawna zapadnięte, zarośniete mchem, poprzekrzywiane, przewrócone.
W roku 2006 z inicjatywy ludzi mieszkających na stałe z dala od Baligrodu, udało się zorganizować akcję porządkowania tego cmentarza. Prace te prowadziło Stowarzyszenie "Magurycz" oraz wolontariusze zabrani przez Piotra Malowanego (Malo). Piotr (Malo) był również inicjatorem całego przedsięwzięcia. Dwie pierwsze akcje przyciągnęły niewielką liczbę wolontariuszy, łącznie wyremontowano wówczas ok. 20 nagrobków. Wykonano jednak sporo pracy przy oczyszczaniu terenu cmentarza. http://www.twojebieszczady.net/kirkut.php
Pomnik – czołg upamiętnia wyzwolenie Baligrodu przez Armię Czerwoną w dniu 24 września 1944 r. ze względu na to, że T-70 był ostatnim zachowanym egzemplarzem, w 1975 r. z inicjatywy oficerów z poznańskiej Wyższej Szkoły Wojsk Pancernych przeniesiono go do Muzeum Broni Pancernej Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu, a w zamian na baligrodzki rynek trafił czołg typu T-34.
zbrodnia dokonana w niedzielę, 6 sierpnia 1944 roku na polskich mieszkańcach z Baligrodu, w powiecie leskim, przez sotnię UPA „Burłaki” dowodzoną przez Wołodymyra Szczygielskiego ps. Burłaka. Mord dokonany był w ramach planowej eksterminacji polskiej ludności w Małopolsce Wschodniej. https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Baligrodzie
Nad dużą obwodnicą bieszczadzką, na trasie Baligród – Cisna usytuowany jest pomnik poświęcony poległym żołnierzom LWP, OWP i KBW w walkach z bandami UPA w latach 1944 – 1947, o czym informuje napis na pomniku.
Pomnik wykonany jest z bloków skalnych ułożonych jeden na drugim. W górnej części pomnika umieszczono wykonany z metalu wizerunek orła oraz krzyż walecznych. Poniżej na metalowej tablicy widnieją nazwiska 29 żołnierzy, którzy stracili życie w Łubnem k/Jabłonek w dn. 1.04.1947 r. w potyczce z sotniami UPA. Pomnik ten został wzniesiony z okazji 25 rocznicy LWP.
tablica info , na trasie Baligród – Cisna usytuowany jest pomnik poświęcony poległym
cytat z książki A. Fredry „Trzy po Trzy”: „...tam granica świata. Za Baligrodem wjeżdża się jak w czarne gardło. Droga i rzeka to jedno jest i toż samo, a od rzeki z jednej i drugiej strony wznoszą się czarne ściany jodeł i smereków”. Na przełomie XVIII i XIX wieku Fredrowie, ówcześni właściciele Rabego, założyli na terenie wsi hutę, eksploatując miejscowe złoża rudy żelaza.
W latach 1945-46 wzgórze Betlejemka stanowiło umocniony posterunek milicji obywatelskiej, na którym obrońcy Cisnej odparli dwukrotnie ataki przeważających sił Ukraińskiej Armii Powstańczej. Posterunek w Cisnej został jedynym posterunkiem w Bieszczadach, który nie został zdobyty.
Po wojnie na wzgórzu powstał pomnik upamiętniający tych, którzy walczyli na terenie Bieszczad w obronie swojej Małej Ojczyzny. Na dawnej tablicy pamiątkowej widniał jednak napis: „…walczącym o utrwalenie władzy ludowej”. Napis na pomniku wzbudzał kontrowersje wśród gości i mieszkańców Cisnej, dlatego Fundacja Tylko Bieszczady wraz z Urzędem Gminy Cisna oraz ciśniańską społecznością podjęła się inicjatywy zmiany zapisu na tablicy pamiątkowej na pomniku, tak aby odzwierciedlała prawdę o tamtym okresie i ludziach broniących swoich rodzin i domów.
Tablica. Jak się chce to mozna. Po co udawać, że wcześniej nie było żadnej historii.
W marcu 2017r. Fundacja Tylko Bieszczady ogłosiła konkurs na projekt nowej tablicy na wzgórzu Betlejemka. W kwietniu 2017 r. komisja konkursowa ogłosiła zwycięzcę Jakuba Wierzbickiego i jego projekt „Obrońcom Cisnej i Okolic w latach 1944-47. Społeczność Gminy Cisna.” W lipcu 2017r. Oddział IPN Rzeszów zatwierdził projekt wprowadzając poprawkę do napisu „…przed Ukraińską Powstańczą Armią” Po zatwierdzeniu treści tablicy Fundacja podjęła się renowacji części pomnika oraz podjęła działania przygotowujące uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej.
obecnie akurat remontowanym znajduje się szereg atrakcji artystyczno-ludowych oraz kulinarnych. Resteurant :Troll"
Zwróćcie uwagę na zarośnięty daszek
Kultowa knajpa Siekierezada. Obok inna gastronomia. Sporo kramów z "badziewkiem" i pamiątkami. Warto się przespacerować.
Dają świetną grochówkę z wkładką
BPM miała klimat a teraz to raczej motocykliści do robienia interesu. Zobaczymy jak bedzie.
Nowa. Stara była z fanem a ta ? No, nie jestem przekonany.
Podobnież ma być lepiej. Zobaczymy
Stacja kolejki. Nie wiem, czy prawidłowo odczytuję, ale to ostatnia stacja kolejki? Bo dalej tory takie zarośnięte.
Przełęcz Wyżna (872 m n.p.m.), na niektórych mapach nazywana także Przełęczą Wyżnią lub Przełęczą nad Berehami – przełęcz położona w Bieszczadach Zachodnich pomiędzy Berehami Górnymi a Wetliną. Oddziela pasmo Działu od Połoniny Wetlińskiej.
Od października 2000 r. stoi tam pomnik w kształcie bramy postawiony ku czci Jerzego Harasymowicza. W dniu 26 sierpnia 2011 r. na Przełęczy Wyżnej odsłonięto Pomnik Ofiarom gór i ratownikom niosącym im pomoc[1], który upamiętnia pracę ratowników z bieszczadzkiej grupy GOPR.
Jest także parking, przystanek PKS i Galeria nad Berehami – miejsce z ludową rzeźbą. Przez przełęcz przebiega droga wojewódzka nr 897 Ustrzyki Górne – Cisna. Dawniej przełęcz ta nosiła nazwę Prislip.
Jak na chwilkę to nie trzeba płacić. Jak w góry to mozna wykupić bilet parkingowy
Przełęcz Wyżna. Po drugiej stronie parkingu i drogi.
Płatny dla idących w góry. Jest Karczma, więc jest się gdzie posilić.
W weekendy sporo aut. Widoki z parkingu nieziemskie.
Na trasie. Warto pamiętać, że oprócz walorów przyrodniczych trasy przy drodze znajduje się sporo zabytków i gastronomi wartej odwiedzenia.
to obecnie niewielka, typowo turystyczna wioska, położona u podnóży Szerokiego Wierchu i Tarnicy i odgrodzona przełęczą Beskid od terytorium Ukrainy. Obecnie składa się na nią kilka domów ulokowanych wzdłuż drogi, parking dla turystów i kilka miejsc noclegowych. Odległość od Ustrzyk Górnych: 5km.
W sezonie letnim panuje tu bardzo duży ruch turystyczny, gdyż stanowi ono doskonała bazę wypadową na Tarnicę oraz Halicz.
Licznie przybywają tu zarówno turyści indywidualni, jak i zorganizowane grupy. W centrum osady znajduje się parking (12zł/dziennie) oraz niewielki sklepik i bar. Parking to pozostałości po Igloopolu, na jego tyłach jest toaleta dla turystów, która również pamięta tamte czasy. W upalne letnie dni nie trzeba jej szukać - zapach roznosi się po całym parkingu. - anonimowy internauta
Na trasie. Widoki aż się zatrzymałem i w ciszy podziwiałem
W trasie. Widok na Połoninę Caryńską.
W drodze. Świetnej jakości asfalcik. Uwaga na rowerzystów i pieszych. Sporo ich jak pogoda dobra.
W Bieszczadach pomiędzy miejscowościami Pszczeliny i Widełki znajdziemy niewielki wodospad na bezimiennym potoku. Woda ze strumienia górskiego spada tu kaskadą do potoku Wołosaty, tworząc dosyć ciekawy wodospad. Latem nie wygląda on zbyt efektownie, ale w porze deszczowej lub wiosną, kiedy topnieją w górach śniegi jest całkiem okazały. Mimo to do tej pory nie doczekał się jakieś oficjalnej nazwy, potocznie nazywany jest Wodospadem Pszczeliny. By go odnaleźć musimy z głównej drogi zjechać na wyznaczone tzw miejsce odpoczynku, które kiedyś pełniło funkcję pola biwakowego. Wodospad nie jest widoczny drogi wodospad więc łatwo go przeoczyć
– drewniany, rzymskokatolicki kościół filialny pw. św. Huberta, wzniesiony w latach 2014–15, znajdujący się w miejscowości Muczne.
To najmłodszy drewniany kościół katolicki w Bieszczadach. Swoim wystrojem nawiązuje do tradycji łowieckich i leśnych
Brak zasięgu GSM, Facebooka ... :) itd :)
Słupy graniczne widac.
Stanica Konia Huculskiego Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Tarnawie Niżnej
W okolicy ścieżki przyrodniczo – edukacyjnej „Wokół Mucznego" rodzina bobrów zbudowała żeremia. Jest to zwierzę wyjątkowe. Jeszcze kilkaset lat temu uznawane było za rybę. Dziś wiemy, że jest ssakiem i największym lądowym gryzoniem Europy. Dawnymi czasy bobry żyły w licznych populacjach na terenach europejskich. Ich mięso, tłuszcz i futro były wysoko cenione, dlatego gatunek bobra w Europie niemal wyginął. Dzisiaj liczebność gatunku została odbudowana, jednak niewielu ludzi widziało to zwierzę w naturalnych warunkach. Aby umożliwić poruszającym się ścieżką edukacyjną obserwację tych niezwykłych zwierząt wykonano taras widokowy z zadaszeniem oraz tablicą edukacyjną przedstawiającą biologię oraz ciekawostki z życia tego ciekawego ssaka.
– dawna greckokatolicka drewniana cerkiew, wzniesiona w 1906 we wsi Chmiel.
W 1969 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Pełni funkcję kościoła filialnego parafii św. Michała Archanioła w Dwerniku.
Obiekt wpisany na listę zabytków w 1968 i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Na cmentarzu cerkiewnym znajduje się kilka nagrobków z przełomu XIX i XX wieku oraz płyta nagrobna zawierająca inskrypcję w języku cerkiewnosłowiańskim z roku 1644, która w tłumaczeniu na język polski brzmi:
Roku Bożego 1644, miesiąca lipca, dnia 17. Tu leży szlachetna Pani Feronia rodzona córka Pana Eustachego Dubianskiego a małżonka Pana Jana Orlickiego. Spoczywa tu w wierze, czeka daru, którym darem obiecane w niebie Królestwo[3]
W kontuszu znajduje się herb rodu Orlickich oraz inicjały zmarłej.
Nagrobki na cmentarzu zostały odnowione w roku 1987 siłami społecznymi.
W roku 1968, podczas realizacji filmu Pan Wołodyjowski, Chmiel został wybrany na miejsce kręcenia scen pożaru Raszkowa. Uzyskano zgodę wojewódzkiego konserwatora zabytków w Rzeszowie na to, aby na potrzeby filmu spalić cerkiew. Doprowadziło to do silnych protestów środowisk konserwatorskich, na czele z Jerzym Szablowskim, dyrektorem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu, zakończonych rezygnacją z pomysłu[2].
Wyremontowana w latach 1970–1977.
O Cerkwi z Wikipedii wiadomości i z tablicy
Cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku
cerkiew prawosławna, następnie cerkiew greckokatolicka w Smolniku. Od 1974 filialny kościół rzymskokatolicki pw. Wniebowzięcia NMP parafii św. Stanisława Biskupa w Lutowiskach.
W 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi drewnianymi cerkwiami w Polsce i na Ukrainie. Włączona do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku
Cerkiew w Smolniku reprezentuje typ bojkowski. Jest to dzisiaj jedyny zachowany obiekt sakralny tego typu w Bieszczadach i jeden z trzech w całym kraju. Świątynia jest trójdzielna, z nawą, prezbiterium i przedsionkiem równej wysokości, ale nierównej szerokości – nawa jest wyraźnie większa. Wszystkie części budynku wieńczą cebulaste kopułki z krzyżami na szczycie namiotowych dachów. Całość okala okap.
Ikonostas znajdujący się pierwotnie w świątyni został zniszczony po 1951. Jedynym elementem oryginalnego wyglądu cerkwi jest fragment polichromii przedstawiający kotarę podtrzymywaną przez anioły oraz puste kartusze, w których pierwotnie znajdowały się postacie proroków starotestamentowych. Ikony Zaśnięcia Bogurodzicy i Bogurodzicy Hodigitria ze smolnickiej cerkwi, datowane na 1547 rok znajdują się obecnie w Muzeum Sztuki Ukraińskiej we Lwowie, zaś ikony Apostołów Deesis znajdują się w muzeum w Łańcucie.
Tablica informacyjna.
Funkcję parafialnej świątyni greckokatolickiej pełniła do 1951 roku (zawarcie umowy między PRL a ZSRR, w wyniku której Smolnik powrócił do granic Polski, zaś miejscowa ludność została wysiedlona do USRR). Opuszczona świątynia wraz z cerkiewnym cmentarzem była dewastowana, rozgrabiana, zamieniona na magazyn. W latach 1969-1970 przeprowadzono podstawowe prace remontowe. 6 marca 1969 roku cerkiew została wpisana do rejestru zabytków, co miało sprzyjać możliwości udzielenia pomocy finansowej i polepszenia jej sytuacji[11]. Część wyposażenia cerkwi w Smolniku została zakwalifikowana do przeniesienia do składnicy pocerkiewnych ruchomości w Łańcucie[12]. - Wikipedia
Niesamowite położenie na wyniosłej górce.
W 1974 cerkiew formalnie przekazano parafii rzymskokatolickiej, która przystosowała ją do własnych celów wprowadzając odmienny, od dotychczasowego, porządek wewnątrz świątyni zacierając jej historyczny wygląd świadczący o tradycjach liturgicznych i kulturze okolicznej ludności. Generalny remont świątyni został przeprowadzony w latach 2004-2005. W 2009 r. rozpoczęto prace konserwatorskie polichromii znajdujących się na ścianach i w kopule prezbiterium, a także wykonano aranżację prezbiterium[15]. Na przycerkiewnym cmentarzu, który był niejednokrotnie dewastowany zachowało się tylko kilka nagrobków.
21 czerwca 2013 roku smolnicka cerkiew została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Kirkut czyli cmentarz żydowski w Lutowiskach jest jedną z dwóch zachowanych tu pamiątek po społeczności żydowskiej, która przed II wojną światową stanowiła większość mieszkańców wsi (Lutowiska utraciły prawa miejskie w roku 1919).
Drugą z nich jest miejsce (nieopodal kościoła) z pamiątkową tablicą, gdzie 22 czerwca 1942 roku dwóch gestapowców z Ustrzyk Dolnych: Johann Backer oraz Arnold Doppke rozstrzelali ok. 650 Żydów - z pomocą ukraińskiej policji. Spalono również wszystkie zabudowania wraz z synagogą.
http://www.twojebieszczady.net/st_cerkwie/kirkut_lut.php
Polacy też nie mieli łatwo
https://www.lutowiska.pl/lutowiska-317
Muzeum Historii Bieszczad w Czarnej Górnej. Kawałeczek dalej. Warto odwiedzić.
Parafia została erygowana w 1667 roku z fundacji Stanisława z Uniechowa Ustrzyckiego. Murowany kościół został zbudowany w 1740 roku w stylu barokowym , a konsekrowany został 15 sierpnia 1743 roku przez bpa Wacława Hieronima Sierakowskiego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[2]. 7 lipca 1968 roku decyzją bpa Ignacego Tokarczuka zostało utworzone Sanktuarium Matki Bożej Rudeckiej Królowej Bieszczadzkiej w Ustrzykach Dolnych-Jasieniu|Sanktuarium Matki Bożej Bieszczadzkiej. W 1968 roku abp kard Karol Wojtyła dokonał instalacji obrazu Matki Bożej Rudeckiej. W 1992 roku został skradziony[3]. - Wikipedia
Muzeum i Karczma w Młynie Muzeum Młynarstwa i Wsi jest jedynym w Polsce muzeum, w którym możecie poznać kompletne wyposażenie linii służących do czyszczenia i mielenia zboża. Zajmują one 1100 m kwadratowych na czterech kondygnacjach, które w pełni udostępniono do zwiedzania.
Bardzo polecana Karczma
Bardzo urokliwy rynek.
W samym centrum miejscowości usytuowany jest monument poświęcony wywiezionym na Syberię. Postument, na którego ścianach umieszczone zostało godło Związku Sybiraków umieszczona jest tablica pamiątkowa poświęcona pamięci zesłańców syberyjskich. Na tablicy między innymi: widnieje godło (logo) Związku Sybiraków "Orzeł w koronie z rozerwanymi łańcuchami" oraz fragment III części "Dziadów" A. Mickiewicza "JEŚLI MY ZAPOMNIMY O NICH TO TY BOŻE ZAPOMNIJ O NAS". Tablica pamiątkowa znajduje się na skraju niewielkiego parku z wytyczonymi alejkami pomiędzy drzewami i rabatami kwiatowymi. Ponadto w parku tym znajduje się "Pomnik poświęcony żołnierzom poległym za Ojczyznę", "Dąb wolności" posadzony w dn. 23.09.2014 z inicjatywy prezydenta RP dla uczczenia 25 lecia wolności (1989-2014) oraz fontanna.
drewniana parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Stefkowej. Cerkiew została wybudowana w 1840, na miejscu starszej świątyni pod tym samym wezwaniem. W kościele widoczny portret donatora, którym był Andrij Hirskyj (Andrzej Górski). Stojąca opodal kościoła drewniana dzwonnica wzniesiona została w 1906. Świątynia w Stefkowej, pomimo przekształceń pozostaje budowlą wyraźnie tradycyjną, nawiązującą kompozycyjnie do dawnej architektury cerkiewnej. Taki typ budowli cerkiewnych, zarówno wieżowych jak bezwieżowych, upowszechnił się w XIX wieku w dolinie górnego Sanu. Parafia należała do dekanatu liskiego, po I wojnie światowej do dekanatu ustrzyckiego. Do parafii należała filialna cerkiew w Olszanicy. W 1953 cerkiew została przejęta przez kościół rzymskokatolicki i pełni funkcję filialnego kościoła rzymskokatolickiego pw. Niepokalanego Poczęcia NMP (parafia pw. MB Pocieszenia w Olszanicy).
Pałac Juścińskich w Olszanicy jest jedną z najbardziej malowniczych siedzib ziemiańskich na Podkarpaciu. Walory tej lokalizacji doceniane były od XVI w. Pałac został zbudowany pod koniec XIX w. na wyspie otoczonej fosą, już w 1905 r. przebudowany przez Juścińskich. Architektura rezydencji utrzymana jest w stylu romantycznym. Eklektyczne elewacje zakomponowane są asymetrycznie, z wykorzystaniem motywów neogotyckich w zdobieniach. Pałacowe wnętrza otwierają się na niezwykle urozmaicone założenie ogrodowe, które cechuje bogata rzeźba terenu i rozległe partery wodne. Ogród pałacowy to jeden z najlepiej zachowanych dworskich parków krajobrazowych w okolicy. Znajdują się w nim okazy uznane za pomniki przyrody. Obecnie w obiekcie funkcjonuje Ośrodek Konferencyjno-Wypoczynkowy „Pałac Biesa”.
Obecnie Galeria. Kirkut i synagoga w Lesku są najbardziej wyraźnymi śladami po wielowiekowej bytności w mieście społeczności żydowskiej. Na pierwszy rzut oka intryguje nietypowy kształt synagogi, z falowaną fasadą. Synagoga powstała w XVI lub XVII wieku, a oprócz funkcji religijnej pełniła też rolę obronną, o czym świadczy potężna wieża, w której znajdowało się też żydowskie więzienie.
Jeden z największych cmentarzy żydowskich w Polsce, Niestety, dla bezpieczeństwa obiektu, musi być on zamykany, więc gdybyście mieli problem z wejściem, wystarczy zadzwonić do domu naprzeciwko wejścia.
Cmentarz wojenny Trzech Mocarstw w Lesku Cmentarz wojenny w Lesku został utworzony przez niemieckie Komando nr 4 stacjonujące wówczas w Rymanowie. Ze strony władz miasta budowę nadzorował powiatowy komendant żandarmerii Filip Vortub. Jego organizację ukończono w 1916 roku. Na leskim cmentarzu w zbiorowych mogiłach spoczywa ok. 600 żołnierzy armii austro - węgierskiej, rosyjskiej i niemieckiej poległych w bitwach I Wojny Światowej. Chowano tutaj także zmarłych od chorób i ran w polowych szpitalach w okolicach Leska. Uczestniczące w walkach I Wojny Światowej armie były wielonarodowościowe. Na cmentarzu spoczywają wyznawcy różnych religii. Przy wejściu znajduje się drewniana brama z łacińskim napisem: "Ponieważ tylko śmierć jest zwycięzcą - przeto chwała zwyciężonym". Poniżej umieszczone są tablice z napisami w różnych językach, które brzmią "Po ciężkich trudach, bojów krwawych, tu we śnie zjednoczeni spoczywają bohaterowie". Pochowani po żołniersku w zbiorowych mogiłach pod wspólnym elementem etosu żołnierskiego
Bardzo ciekawa i obszerna historia tego Kościoła. http://lesko.przemyska.pl/historia-parafii/
Polecam. Faktycznie nie jest to Hotel trzygwiazdkowy, ale motoagroturystyka dla motocyklistów full wypas.
Floydowe Schronisko Motocyklowe, tutaj przenocujesz, zjesz, naprawisz motocykl, pojezdzisz traktorem :) i milo spedzisz czas w motocyklowym towarzystwie.
Przejechałem i nie widziałem. Kawał historii motocyklowych Bieszczad.
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
5.5
Skomentuj