Lasy Okuniewskie. To nie tak miało być...

Plan był nieco inny. Oczy zmęczone patrzeniem w monitor, najlepiej zaprowadzić na łono natury i kazać im patrzeć w dal. Tak robię, kiedy tylko mogę. Dziś jednak zamiary i chęci nie szły w parze z czasem, jaki miałam do dyspozycji. Początek trasy prowadził groblą, którą niegdyś przebiegała linia wojskowej kolejki wąskotorowej. na tej grobli zwykle spotykam łosia, tym razem były tylko tropy. Pewnie dlatego, że śnieg zbyt głośno trzeszczał pod butami i było mnie słychać z daleka. Potem miał być bunkier pod Łysą Górą (kolejną w okolicach Warszawy) i powrót wydmami. Słoneczko jednak było coraz niżej i niżej. Bojąc się, że zmrok zaskoczy mnie w lesie, musiałam zmienić plan. Na nowej trasie odkryłam za to weekendowy poligon. Pomysł na spędzanie wolnego czasu skądinąd bardzo fajny, tylko tych młodych drzewek bardzo mi żal. Chyba tam była szkółka :(