Lackowa 3

Jak już powiedzieliśmy A, trzeba było powiedzieć i B i pozostały alfabet. Kolejna trasa z cyklu Korony Gór Polskich. To już ostatni szczyt na wschód od Gliwic, skąd zwykle rozpoczynamy trasy. Zatrzymaliśmy się w Krynicy Zdrój. Mieliśmy ambitny plan rozpocząc zdobywanie szczytu od położonego nieopodal Tylicza, ale finalnie zdecydowaliśmy się zdobyć szczyt jak najszybciej. W związku z tym wybraliśmy jedną z najkrótszych tras, z początkiem w Izbach.
Pomimo pięknej pogody jak nas, uroczyła podczas weekendu, wyjeżdzając od 4:30 z hotelu, termometry wskazywały -8, a droga była bardzo śliska. Bez mapy lub nawigacji, ciężko byłoby trafić z Krynicy do Izb. udało nam się dzięki internetowej mapie. Ku naszemu zdziwieniu, Izby były pokryte dużą warstwą śniegu, kiedy w Krynicy, ślad już po nim zaginął. wschodząc do lasu, można szcować, że było od 30-50cm śniegu. Według mnie idealne warunki do narciarstwa biegowego.
Plan był bardzo porsty, docieramy do słupków granicznym, po czym kierujemy się na wschód wzdłuż granicy, która nas doprowdzi na szczyt. I w tym punktcie, muszę wstawić duży wykrzyknik!! Kompletnie nie oznakowany szlak, który tylko obyty z terenem turysta mógłby stwierdzić, którędy trzeba iść. Problem polega na tym, iż docierając do słupka granicznego, naszą drogę przecinała szeroka 5 metrowa droga, która przebiegała z W na E. Nie zastanawiąc się poszliśmy wzdłuż tej drogi. Niestety jak się później okazało, błędnie. Oczywiście dotarliśmy na szczyt, ale długo nie byliśmy pewni czy idziemy dobrze. Obawialiśmy się trochę zimowego podejścia, pod ten stromy odcinek na szczyt. Faktycznie nie było łatwo i miejscami przydałyby się raki, których świadomie nie zabraliśmy. Jakoś za pomocą drążenia butami stopni i kijków wydrapaliśmy się na szczyt. Potem tylko 30 minutowy spacerek i jest. 997 mnpm, Lackowa, piękna pogoda, lazurowe niebo...szkoda tylko, że tylko niebo z tego szczytu pożna podziwiwać, bo nie ma tam żadnego punktu widokowego.
Drugą z naszych obaw było zejście, ale poszło łatwiej niż się tego obawialiśmy. Oczywiście nie obeszło się bez poślizgów, ale nie były dłuższe niż 2m. Droga powrotną zdecydowaliśmy się sprawdzić, co poszło nie tak, i szliśmy wzdłuż trasy. Ku nazemy zaskoczeniu, słupki graniczne co 100m, szlak dobrze oznakowany, ale wejście na ścieżkę w punkcie w którym źlę poszliśmy było niemożliwe do zlokalizowania. Zero oznaczeń, drobna porośnieta byliną ścieżka, a pierwszy oznaczony punkt szlaku po 50m, od rozwidlenia. Drodzy PTTkowcy, proszę zróbcie coś z tym!!.
Kolejny szczyt zdobyty, satysfakcja jestm zdążyliśmy jeszcze na hotelowe śniadanie. Trasa zajeła nam około 4 godzin. Pozdrawiam GWG Czekan,