Zespół dworski w Garlicy Murowanej po II wojnie przeszedł pod władanie Akademii Rolniczej w Krakowie. Znajdujący się na terenie zespołu XVII-wieczny dwór, w związku z katastrofalnym stanem został rozebrany w 1998 r. Z całego zespołu dworskiego w Garlicy Murowanej najciekawszym obecnie obiektem jest dawny budynek bramny, zamieniony później na lamus. Jest to niewątpliwie najstarszy budynek zespołu, pochodzący być może jeszcze z końca XVI wieku i według jednego z inwentarzy mieściła się w nim również kaplica.
Dwór wybudowany został w stylu neogotyckim z inicjatywy Bronisława Dobieckiego w 2 poł. XIX wieku, ukończony w 1890 roku. W czasie I wojny światowej został spalony i popadł w ruinę. W 1936 r. odbudowany przez syna Bronisława, senatora Artura Dobieckiego, przekształcony w piętrową rezydencję. Po wyjeździe Artura Dobieckiego do Francji w 1945 pałac został przejęty przez Skarb Państwa i zaadaptowany na potrzeby szkolne. W 2006 dwór wraz z 11 ha działką powrócił do ostatnich właścicieli.
Najstarsze elementy kościoła w Skale: mury nawy i część prezbiterium, wzniesione zostały w stylu gotyckim w II połowie XIV wieku. Kościół dwukrotnie spłonął: w 1737 i 1763. Za każdym razem został odbudowany. Podczas tych prac nadano całemu kościołowi charakter późnobarokowy. W latach 1948-1949 świątynia została powiększona: dobudowano zachodnią część celowo w taki sposób, aby odznaczała się od reszty budynku.
Zbudowana z twardych wapieni, stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 m, wysokość samej maczugi wynosi około 25 m. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie.
Zamek Pieskowa Skała powstał w czasach Kazimierza Wielkiego jako gotycka strażnica i był usytuowany nieco wyżej na skale zwanej Dorotką. W 1377 roku nadano zamek rodzinie Szafrańców, której był siedzibą do roku 1608. W tym czasie został rozbudowany i stał się typową renesansową siedzibą magnacką. Nowa budowla powstała w miejscu dawnego podzamcza. W roku 1640 zamek stał się własnością Michała Zebrzydowskiego, który go ufortyfikował. W 1718 roku pożar zniszczył budowlę, która jednak została odbudowana 60 lat później przez Hieronima Wielopolskiego. W II połowie XIX wieku był własnością Mieroszewskich i to oni odremontowali go po kolejnym pożarze w roku 1850. Po 1905 roku zamek wykupiono w celu zorganizowania pensjonatu. Dopiero po II wojnie światowej w latach 1948-64 przeprowadzono dokładne prace badawcze, a następnie budowlane. W ten sposób przywrócono mu wygląd z czasów największej jego świetności.
kościół wzniesiony w latach 1933–1939. Poprzednio na tym miejscu stał kościół z lat 1873-1884, a wcześniej gotycki z początku XIV w. Kościół wybudowany w stylu eklektycznym jest z cegły i bloków wapienia, które użyto w narożach budowli oraz w obramowaniach otworów wejściowych i okiennych. Nieopodal obecnego kościoła, w pobliżu głównej drogi, do czasów współczesnych zachowały się nieznaczne fragmenty muru pierwotnej świątyni.
Barokowa kaplica w Jerzmanowicach została ufundowana przez Jana Sroczyńskiego, który pragnąc przyczynić się do rozwoju rodzinnych Jerzmanowic wykupił grunt i ufundował szpital dla ubogich oraz kaplicę. Kaplicę pw. Św. Jana Chrzciciela konsekrował 4 lipca 1688 roku biskup Oborski, zaś szpital , choć ukończony wcześniej, rozpoczął swoja działalność w grudniu 1696 roku, już po śmierci fundatora.
Mały, drewniany kościół parafialny w Jerzmanowicach ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego istniał już w 1338 roku. Kościół ten został rozebrany w 1826 roku. Obecny zbudowano w latach 1827–1830 i przebudowano w 1876 roku. Jest to budynek klasycystyczny, murowany, jednonawowy. Fasada kościoła posiada widoczne pilastry wielkiego porządku, trójkątny tympanon i attykę.
Jest to bardzo obfite wywierzysko (ok. 37 l wody na sekundę). Woda wypływa z licznych szczelin skalnych na długości ponad 25 m, pod lewym zboczem doliny. Największy wypływ jest ocembrowany. Poniżej wypływów tworzy się obszerne rozlewisko. Wypływający z niego potok uchodzi do Szklarki jako jej lewy dopływ.
Mająca ok. 9 km długości dolina ciągnie się od Jerzmanowic poprzez Szklary do Dubia, gdzie jej wylot łączy się z wylotem Doliny Racławki. W dolinie wyróżnić można dwie różniące się części: górną w okolicy Jerzmanowic, która jest szeroka, bezleśna i w dużym stopniu zabudowana, oraz dolną, która bardziej przypomina głęboki, ciasny wąwóz i ma strome zalesione zbocza. Dnem doliny biegnie asfaltowa droga, a zalesione zbocza z kryją liczne skałki wapienne i ostańce wierzchowinowe.
skała wznosi się nad niedawno wybudowanym kościołem]. Szczyt Brodła zwieńczony jest krzyżem. Względna wysokość od podstawy do krzyża wynosi 43 m.
Wybudowany w XIX w. i przebudowany w 1920 roku dwór jest jedynym zachowanym na terenie gminy Jerzmanowice-Przeginia dworem ziemiańskim z lat dwudziestych XX w. Parterowy murowany budynek z użytkowanym poddaszem i piętrem w części południowej usytuowany jest w centralnej części parku. Po wojnie w dworze do 1978 r. mieściły się różne szkoły, a po nich ośrodek wypoczynkowy Olkuskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Od 1983 r. w obiekcie mieści się szkolne schronisko młodzieżowe.
Oficjalna nazwa Dupy Słania to Zamczysko. Z niewiadomych względów jest ona jednak rzadziej używana od nazwy zwyczajowej... Dupa Słonia to jedna z najpopularniejszych wspinaczkowo skał w pobliżu Krakowa
Wodospad Szum (zwany też Szerokim) spływa po ok. 5-metrowym progu skalnym i jest nielicznym a przy tym największym naturalnym wodospadem na Jurze. Progi wodospadu tworzą wychodnie górnojurajskich wapieni. U jego stóp utworzyło się niewielkie rozlewisko
Iglica jest najdalej na zachód wysuniętą skałą w grupie skał Cmentarzyska. Znajduje się tuż obok ścieżki szlaku turystycznego i jest z niego widoczna. Zbudowana jest z wapienia, ma wysokość 18-20 m.
w samym sercu Doliny Będkowskiej, u podnóża Sokolicy, znajduje się schronisko z polem namiotowym, prowadzone przez rodzinę Brandys. Miejsce wpisane od prawie stulecia w historię polskiej wspinaczki. Oprócz noclegów schronisko oferuje także posiłki.
wielka skalna ściana, górująca nad Doliną Będkowską w jej centralnej części. Jej wysokość dochodzi do 80 metrów, co sprawia, że jest to najwyższa poza Tatrami skała w Polsce udostępniona do wspinania. Jest symbolem całej Jury Krakowskiej. Z jej szczytu rozpościera się piękny widok na południową część "Będkowskiej", malowniczy Wąwóz Przecówki, a także schronisko "Brandysówka".
Dawniej była zwana "Grodziskiem" ze względu na odnalezione na jej szczycie szczątki grodu rycerskiego z końca pierwszego tysiąclecia naszej ery.
Teoretycznie w smażalni przy stawach rybnych można zjeść świeżą rybkę i na to się nastawiłem. Niestety, musiałem obejść się smakiem albowiem pomimo środka sezonu letniego smażalnia była nieczynna.
Choć Dolina Bolechowicka jest jedną z najkrótszych dolin ( około 1,5 km długości), to otwiera ją najpiękniejsza i najbardziej efektowna brama skalna na Jurze – popularna Brama Bolechowicka. Budują je dwie skały wapienne o wysokości 30 metrów. Zachodnia zwana jest Filarem Pokutników, a wschodnia Filarem Abazego – obie chętnie wykorzystywane są przez wspinaczy.
Dwór w Bolechowicach ufundował biskup Kajetan Sołtyk w 1752 roku. Do dziś zachował on formę niewielkiej, barokowej siedziby, założonej na planie zbliżonym do kwadratu, parterowej, nakrytej charakterystycznym, mansardowym dachem, z facjatami na osi. Jego południową fasadę, będącą dawniej fasadą frontową, zdobi czterokolumnowy portyk, wspierający niewielki, otwarty balkon. Obecnie wejście do dworu prowadzi od strony zachodniej – poprzedza je podjazd, ujmujący rozległy, trawiasty gazon. Dworek zanurzony jest w zieleni ogrodu, wśród której bieleją z oddali jego ściany. Na jednej z nich dostrzec można zegar słoneczny, zrekonstruowany w połowie lat 90.
Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z lat 1325 — 1327. Gotyckie prezbiterium i zakrystia, ufundowane przez biskupa Piotra Wysza z Radolina z ostrołukowym portalem, w którym zachowały się gotyckie, kute drzwi z herbami Ozoria i Leszczyc datowane jest na 1393, zaś odkryta w 60. XX w. gotycka polichromia ścian prezbiterium powstała w latach 1410 — 1420. Korpus nawy dobudowano w XV w. XVII-wieczne lunety o przekroju kolebkowym znajdują się nad nawą, do której dobudowano w 1625 środkową część. W latach 1912—1914 przedłużono nawę i dobudowano eklektyczną wieżę.
Na przestrzeni końca XVIII wieku do końca XIX wieku na terenie Ujazdu powstawał zespół dworski w otoczeniu ogrodu o powierzchni 2, 5 ha, który został przekształcony na park. Od 2006 roku zespół dworski dzierżawi wieczyście osoba prywatna. Z pozostałości dawnych zabudowań pozostało niewiele. Zdewastowany park w którym obecnie trwają prace by odrestaurować dawne założenia parku w Ujeździe, budynki oficyny, budynki czworaka, piwniczki oraz zabudowania gospodarcze (stodoła, obora) z kuźnią z końca XIX wieku. Obecny właściciel przebudował kuźnię w stylu dawnego dworku. Natomiast dworek nie został zachowany ze względu na zniszczenia i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
W roku 1830 Tadeusz Konopka kupił Tomaszowice dla swego syna Romana, wznosząc nowy dwór i zabudowania istniejące do dziś. Ostatnim właścicielem był Bogusz. Po wojnie zespół dworski przejął skarb państwa i urządził w zabytkowym miejscu chlewnię dewastując znacznie budynki i ogród. W latach 90. dwór, odzyskany przez spadkobierców ostatnich właścicieli, został sprzedany. Nowy właściciel, Ziyad Raoof odrestaurował dwór i uporządkował park, a w przebudowanych podworskich zabudowaniach zorganizował Krakowskie Centrum Konferencyjne.
Dwór w Tomaszowicach posiada typowy charakter klasycystycznej siedziby szlacheckiej. Jest budowlą murowaną, podpiwniczoną. Założony został na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, dwutraktowy, z czterokolumnowym portykiem wgłębnym na osi.
Dolina Wedonki zwana też Wąwozem Podskalańskim albo Doliną Podskalańską jest najmniejszą z podkrakowskich dolinek, ma zaledwie kilometr. Północno-zachodnie zbocze wąwozu jest wyższe i bardziej strome, znajduje się tu kilka wapiennych skał. Najbardziej okazała jest Wielka Skała, w której czas i erozja wyrzeźbiły kilka schronisk. Tuż u wejścia do doliny znajduje się Jaskinia Borsucza. Niewielki otwór w skalnej ścianie jest mylący – jaskinia nie jest taka mała – jej długość to 31 metrów, deniwelacja 5,8 metrów. Jest trudno dostępna.
Kościół w Modlnicy powstał w 1553 r. Pierwotnie kościół zbudowano na rzucie krzyża, ale już w 1622 r. ramię północne zastąpiono murowaną, renesansową kaplicą grobową rodziny Kucharskich, a drewnianą zakrystię zamieniono na murowaną. Warto zwrócić uwagę na gotyckie portale zwieńczone tzw. oślimi grzbietami.
5.9
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj