Budowę kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej w Bobrku rozpoczęto w 1798 r. Świątynia została poświęcona 1804 r, jeszcze przed ukończeniem samej budowy w roku 1810.
Kościół jest obiektem orientowanym, murowanym, jednonawowym, potynkowanym, nakrytym dachami wielopołaciowymi. Nad wejściem w fasadzie znajduje się trójkątny fronton z Okiem Opatrzności i tarcza zegarowa. Kościół wzniesiony został na planie krzyża łacińskiego z półkoliście zamkniętym prezbiterium i z wieżą w fasadzie nakrytą kopułką zwieńczoną krzyżem.
Pałac w Bobrku to budynek eklektyczny, wzniesiony w pierwszej połowie XIX w. w stylu klasycystycznym, przebudowany na początku XX w., z dodaniem elementów neobarokowych. Murowany z cegły, pierwotnie potynkowany, wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacjowy, nakryty był wysokim dachem czterospadowym. Fasada (elewacja południowa) dwunastoosiowa, z trzema ryzalitami, zwieńczonymi neobarokowymi szczytami. W środkowym ryzalicie, na osi budynku, główne wejście. Elewacja ogrodowa powtarza układ fasady, jedyną różnicą jest wydatny półkolisty ryzalit środkowy.
Kaplica zbudowana została na pocz. XIX w. Jest budowlą klasycystyczną, murowaną z cegły, potynkowaną, wzniesioną na planie okręgu, nakrytą baniastą blaszaną kopuła. Ściany na zewnątrz podzielone są siedmioma pilastrami jońskimi podpierającymi belkowanie. Wnętrze jednoprzestrzenne, zabezpieczone masywną ozdobną, metalową kratą ozdobioną uskrzydlonymi główkami aniołków.
Dworek w Zaborzu jest niewielką budowlą w typie podmiejskiej willi. Parterowy, założony na planie prostokąta, z wielobocznie zamkniętym ryzalitem od strony ogrodu, mieszczącym niegdyś salon. Nad ryzalitem znajduje się obszerny taras, dostępny z wystawki usytuowanej w środkowej części dachu. Dwór położony jest w niewielkim parku, w którym zachowały się pojedyncze okazy starodrzewia.
Po drugiej wojnie światowej budynek przez wiele lat służył miejscowej szkole. Obecnie, po przeprowadzonym remoncie, jest siedzibą przedszkola.
Przed 1840 rokiem Ignacy Bobrowski wybudował w Porębie istniejący do dziś pałac, łączący w sobie elementy architektury gotyckiej i mauretańskiej, którego projektantem był znany architekt warszawski włoskiego pochodzenia Franciszek Maria Lanci.
Oprócz ogólnej bryły, niewiele zachowało się dziś z pałacu Bobrowskich. Była to budowla niezwykle prosta - murowana, jednopiętrowa z półpiętrzem, wzniesiona na planie prostokąta, z niewielkim, umieszczonym na osi, ryzalitem od frontu.
Trójosiowa fasada frontowa została pozbawiona większości detalu architektonicznego, nadającego charakter budowli.
Kościół w Porębie Wielkiej zbudowano w XVI w. i jest to jeden z najstarszych kościołów na Pogórzu Śląskim. Świątynia ma charakter późnogotyckiego kościoła odmiany śląskiej. Składa się z nawy i węższego zamkniętego trójbocznie prezbiterium z dobudowaną zakrystią, pokrytych blachą. Wewnątrz kościoła można podziwiać późnogotyckie portale z nadprożami wyciętymi w tzw. ośle grzbiety, a na ścianach i stropach widnieje polichromia młodopolska. Rokokowe ołtarze, ambonę oraz prospekt organowy datuje się na koniec XVIII w., natomiast chrzcielnica jest klasycystyczna.
Dwór w Łazach, wspominany czasami jako karczma, zbudowany był prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku przez rodzinę Bobrowskich. Jest budowlą murowaną, parterową, na wysokim, wyodrębnionym architektonicznie cokole. Założony na planie prostokąta, o dwutraktowym podziale wnętrza. Elewacje regularne, symetryczne, tynkowane.
Obecnie dwór jest w stanie ruiny
Kościół św. Wawrzyńca w Grojcu powstał w 1671 r. z fundacji Zygmunta Porębskiego, od tego czasu był kilkakrotnie przebudowywany. Kościół orientowany, jednonawowy, drewniano – murowany. Nawa i węższe, trójbocznie zamknięte, prezbiterium są drewniane – wzniesione w konstrukcji zrębowej, o ścianach oszalowanych pionowo z listowaniem. Kaplica otwarta do wnętrza nawy oraz zakrystia są murowane. Odrzwia wejścia z kruchty południowej do nawy mają nadproże o wykroju w tzw. ośli grzbiet. W nawie i prezbiterium znajdują się stropy z fasetami, pokryte barwnymi malowidłami barokowymi.
Prawdopodobnie ok. 1760 Szembekowie, na miejscu starego, być może spalonego dworu, wznieśli nowy, murowany. Całkowita przebudowa, bądź też budowa nowego, do dzisiaj istniejącego dworu, miała miejsce na początku XIX wieku, kiedy właścicielami wsi była rodzina Bobrowskich.
Eklektyczny w charakterze stylowym pałac w Grojcu jest budowlą murowaną z cegły, z wykorzystaniem prawdopodobnie fragmentów wcześniejszej budowli z XVII wieku. Założony został na planie złożonym z prostokątnego korpusu głównego i przylegającego do niego w części północno-wschodniej prostokątnego skrzydła bocznego. Przy korpusie od wschodu i skrzydle od zachodu znajdują się przybudówki z tarasami.
Na zachód od pałacu w Osieku znajduje się neogotycka oficyna, tzw. „ogrody” z 1843 roku – murowana parterowa, szerokofrontowa, z dwukondygnacyjną kwadratową wieżą i prostokątnymi alkierzami. Wieża z balkonem z kamienną ażurową balustradą maswerkową. Nad nim fryz maswerkowy i nadokienniki w formie wklęsło-wypukłych łuków ostrych, nad którymi umieszczono tarcze herbowe.
Istniejący do dziś pałac w Osieku wybudowany został przez Karola Wacława Larischa pod koniec XVIII stulecia w stylu klasycystycznym. Przebudowy tego pałacu w stylu orientalnym mauretańskim dokonał jego syn, Karol Józef Larisch. Aldona Autorstwo pałacu przypisuje się Franciszkowi Marii Lanciemu, datując budowlę na lata 1835-39. Piętrowy, nieregularny i malowniczy, został urozmaicony kwadratową wieżą nakrytą cebulastym hełmem; podobny hełm nakrywa ryzalit środkowy w elewacji frontowej. Nad gzymsem architekt zaprojektował ażurową ściankę o arkadkowych prześwitach, a wąskie okna zostały zamknięte podkowiastymi łukami.
Kościół św. Andrzeja w Osieku zbudowano najprawdopodobniej w latach 1538–49 na miejscu poprzedniego. Jest to późnogotycka budowla odmiany śląskiej . W końcu XV i na początku XVII w. kościół służył jako zbór kalwiński. W 1907 r. w Osieku wybudowano nowy kościół murowany – od tego czasu drewniany kościół nie jest użytkowany. Wewnątrz kościoła, na stropach i ścianach zachowały się resztki malowideł z XVI, XVII i XVIII w. Swoimi kształtami zachwycają barokowy ołtarz główny i rokokowa ambona w kształcie łodzi z 2 poł. XVIII w.
Budynek z końca XIX wieku wzniesiony prawdopodobnie przez Śmiałowskich. Podczas remontów zatracił cechy stylowe. Obecnie funkcjonuje w nim przedszkole.
Dwór w Nowej Wsi powstał z fundacji Edmunda Larischa. Jest skromnym, parterowym budynkiem z piętrową częścią środkową, nakrytym dwuspadowymi dachami. W okresie powojennym pełnił różne funkcje. Z czasem zaniedbany budynek opustoszał i tylko w jednej jego części mieściła się filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Kętach. Na początku XXI wieku został odremontowany, uporządkowano też otaczający go niewielki park.
W budynku mieści się filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Kętach.
Dwór w Łękach powstał pod koniec XIX wieku, prawdopodobnie z inicjatywy Antoniego Wrotnowskiego. Jest budowlą murowaną, piętrową, obecnie pozbawioną cech stylowych. Założony został na planie prostokąta, z pozornym ryzalitem na osi elewacji południowej i dwiema niższymi przybudówkami przy ścianach szczytowych, mieszczącymi dodatkowe wejścia do budynku. Nad jednym z nich, po stronie zachodniej, usytuowano balkon, obudowany lekkimi, przeszklonymi ściankami.
W dawnym budynku dworskim znajdują się mieszkania byłych pracowników Ośrodka Hodowli Zarodowej.
Kościół parafialny św. Marcina w Jawiszowicach zbudowano w 1692 r., na miejscu spalonego wcześniejszego kościoła z 1511 r. Nad nawą i prezbiterium znajduje się jednolity gontowy wielopołaciowy dach, który tworzy nad prezbiterium szerokie okapy oparte na wspornikach. Wnętrze kościoła w nawie jest przekryte stropem, a w prezbiterium pozornym sklepieniem kolebkowym. Ołtarz główny pochodzi z ok. 1700 r., natomiast neogotyckie ołtarze boczne wykonano w XIX w. W tęczy umieszczona jest belka tęczowa, na której znajduje się barokowy krucyfiks oraz posągi Matki Bożej, św. Jana Ewangelisty i św. Marii Magdaleny.
Nie wiadomo, jak pierwotnie wyglądał dwór skidziński. Obecny budynek jest efektem wielokrotnych przebudowań (w XIX i XX wieku), które pozbawiły go charakteru stylowego. Jego plan zbliżony jest do litery L, utworzonej przez korpus główny i dostawionego do niego prawdopodobnie w XIX wieku prostopadłe skrzydło.
Dwór został wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku i do połowy XIX wieku należał do rodziny Bobrowskich. W latach 30-tych XIX wieku majątek w Rajsku przeszedł w ręce rodziny Zwillingów, którzy przebudowali pałac w stylu neogotyku angielskiego. To wtedy właśnie powstała charakterystyczna ośmioboczna wieża w południowo-wschodnim narożniku. Nowi właściciele urządzili także całe otoczenie, czyli park, założyli ogród, oczywiście również w stylu angielskim.
Obecnie dwór nie jest użytkowany
Dwór w Harmężach został wzniesiony w XIX wieku przez rodzinę Zwillingów. Budynek murowany z cegły, potynkowany, założony na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, nakryty dachem dwuspadowym.
Od strony południowej posiada reprezentacyjną, siedmioosiową fasadę, flankowaną po bokach masywnymi ryzalitami. Ryzality te zostały wyodrębnione parami kolumn, zwieńczonych dwustopniową attyką wspartą na belce architrawu. Przestrzeń pomiędzy ryzalitami zwieńczona niską attyką krenelażową. W części centralnej fasady umieszczono wejście główne, ujęte w półkolumnowy portal.
Dwór niewiele zachował z pierwotnej formy. Przebudowy w czasie wojny, a także powojenna renowacja spalonego budynku, podczas której zmieniono układ i kształt otworów okiennych, pozbawiły go dawnych cech stylowych.
We dworze mieści się szkoła podstawowa.
Budowla wzniesiona w średniowieczu na szczycie wzgórza, na prawym brzegu rzeki Soły w Oświęcimiu.
Zamek składa się ze zbudowanej pod koniec XIII-wieku wczesnogotyckiej wieży typu bergfried oraz dwukondygnacyjnego, podpiwniczonego budynku wzniesionego na planie prostokąta (stare skrzydło zamku z początku XVI wieku) i łącznika z lat 1929–1931 wybudowanego na miejscu starszej zabudowy. Znaczną część fortyfikacji zabrała – zmieniająca przez wieki swój bieg – rzeka.
remont drogi i mostu między miejscowościami Łęki i Zasole
Skomentuj